Διονύσης - Ιωάννα, οι πρωταγωνιστές του "Τιμολογίου"

          

photo by: jimgrillas

   Ο Διονύσης Τσερεγκούνης και η Ιωάννα Δελήπαλτα είναι οι δυο νέοι , που «κράτησαν» τους πρωταγωνιστικούς ρόλους  στην ταινία μικρού μήκους «Τιμολόγιο» (του Χαράλαμπου Κοντοπανάγου), που γυρίστηκε αυτές τις μέρες στην Αμαλιάδα. Ο Διονύσης είναι γραφίστας 33^ων ετών από την Αμαλιάδα και η 22χρονη Ιωάννα είναι από τη Θεσσαλονίκη, τελειόφοιτη του τμήματος Πληροφορικής και ΜΜΕ στο ΤΕΙ Πατρών (παράρτημα Πύργου). 

Με το τέλος των γυρισμάτων θελήσαμε να γνωρίσουμε λίγο καλύτερα αυτούς τους δύο νέους , οι οποίοι δέχτηκαν με χαρά να μας απαντήσουν σε μερικές ερωτήσεις.

Ας τους γνωρίσουμε…. 

1. Ποια ήταν η πρώτη σας επαφή με το «Τιμολόγιο» ;

Διονύσης: Η πρώτη μου επαφή ήταν όταν με πέτυχε τυχαία έξω ο Μπάμπης και μου είπε ότι κάτι με θέλει χωρίς να μου εξηγεί ακριβώς τι..

Ιωάννα: Η πρώτη μου επαφή… Οκτώβριο ή Νοέμβριο του 2012, σε μια πρόβα της ομάδας τέχνης «Δούρειος Ίππος» όπου συμμετείχαμε με τον Μπάμπη Κοντοπανάγο. Ήρθε ο Μπάμπης και μου είπε ότι θα γυρίσει μια μικρού μήκους ταινία και με ρώτησε αν θέλω να συμμετέχω.

2. Η απόφαση να συμμετέχετε στη ταινία ήταν άμεση ;

Διονύσης: Ναι θα μπορούσες να πεις ότι ήταν άμεση. Πριν καν ο Μπάμπης μου εξηγήσει τι ακριβώς με χρειάζεται του είπα "Ναι, ο,τι θέλεις.." κάτι που ακόμα μου φαίνεται περίεργο αφού γενικά δεν αντιδρώ κατ' αυτόν τον τρόπο. Μετά μου είπε ότι με ήθελε για τον πρωταγωνιστικό ρόλο και λίγο τα χρειάστηκα. Είχα όμως πλέον πει το ναι και δεν ήθελα να κάνω πίσω.

Ιωάννα: Χωρίς δεύτερη σκέψη.. Στην αρχή. Την επόμενη μέρα θέλησα να μάθω λίγα παραπάνω για το σενάριο.. μην είχε «περίεργες σκηνές»… αλλά κατά βάση ήταν αμεσότατη.

3. Είχατε προηγούμενη εμπειρία στο χώρο του θεάτρου ή του κινηματογράφου;

Διονύσης: Τελευταία μου εμπειρία στον χώρο του θεάματος ήταν στο νηπιαγωγείο τα ποιήματα για την γιορτή των Χριστουγέννων... Μετά πάντα τα απέφευγα. (γέλια)

Ιωάννα: Συμμετείχα 4 χρόνια στις θεατρικές παραστάσεις του «Δούρειου Ίππου» και λόγω σχολής είχα ασχοληθεί και με την παραγωγή ταινιών, λόγω μαθημάτων αλλά και μέσω της ομάδας παραγωγής βίντεο (IMMproductions) που έχει δημιουργηθεί στο ΤΕΙ. Βέβαια δεν ήταν τέτοιου επιπέδου.. Άλλο οι συμμετέχοντες να είναι φοιτητές, και άλλο να δουλεύεις με επαγγελματίες που όσο να ναι έχουν και κάποια χρόνια εμπειρίας στην πλάτη τους.. Οι φοιτητές το κάνουμε από δικό μας μεράκι και βάζουμε τα δυνατά μας να είναι κάτι όσο το δυνατόν πιο καλό.

4. Εσύ Ιωάννα πώς και συμμετείχες στη θεατρική ομάδα;

Όταν κατέβηκα γνωρίσα το φίλο ενός συνεργάτη της μητέρας μου, τον Σταύρο Γεωργογιανόπουλο. Έμαθα ότι παίζει θέατρο στην ομάδα και του είπα ότι πάντα ήθελα να ασχοληθώ. Εκείνη την περίοδο έτυχε να ψάχνουν κοπέλα για το ρόλο της Αρμαντίν…

(πριν από αυτό είχα παίξει στο σχολείο..)

5. Ποιες είναι οι εντυπώσεις σας από τα γυρίσματα;

Διονύσης: Τρέλα! Επικρατούσε μια όμορφη τρέλα! Έπρεπε να τρέχουμε από το ένα μέρος στο άλλο για τις διαφορετικές σκηνές, να κουβαλάμε στο αμάξι όλα τα ρούχα που έπρεπε να αλλάζουμε, να αλλάζουμε ρούχα οπουδήποτε, να δίνουμε σημασία στα σύννεφα - κάποια στιγμή είχα συνδυάσει την συννεφιά με το "Πάμε!" - πρόβες πριν το γύρισμα, πρόβα-γύρισμα ή κατ' ευθείαν γύρισμα... έννοιες εντελώς άγνωστες για μένα... Αυτό όμως που μου έκανε πραγματικά εντύπωση ήταν η αποδοχή του κόσμου όπου πηγαίναμε και η διάθεση να στηρίξουν αυτό το εγχείρημα. Από τους ηλικιωμένους περαστικούς στην διασταύρωση Αρχ. Ήλιδας-Καλαβρύτων, στις 8 το πρωί που δεν τους αφήναμε να περάσουν τον δρόμο, μέχρι τα παιδιά στο ξενοδοχείο Αμαλίας που τους "υποχρεώναμε" να κάνουν τις δουλειές τους αθόρυβα. Αισθανόμουν πως όλοι ήμασταν μαζί και όλοι χαίρονταν με αυτό που συνέβαινε μπροστά τους.

Ιωάννα: Τι να πρωτοπώ..;
Για τις σχέσεις που δημιουργούνται ανάμεσα στους συντελεστές, κάτι που μου έκανε τεράστια εντύπωση..;
Για τον τρόπο που αντιμετώπισαν οι επαγγελματίες, εμάς τους ερασιτέχνες; που μας βοήθησαν..; ο Διονύσης μπορεί να πει και περισσότερα πάνω σε αυτό σε σχέση με την υποκριτική και πόσο τον βοήθησε ο Γιάννης ο Τσορτέκης.
Το ότι όλοι ανεξαιρέτως, επαγγελματίες ή μη, ήθελαν να μεταδώσουν τις γνώσεις τους, ήθελαν να βγει το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα..; Αν ρώταγες να μάθεις, όλοι έδειχναν διάθεση να σου εξηγήσουν.. Δεν ήταν κάτι που κάναμε για να το κάνουμε.. ή αν θεωρούσες ότι κάτι πήγε στραβά, σου έδιναν σημασία, δε σε σνόμπαραν επειδή αυτοί είναι επαγγελματίες.. Μπορεί τελικά να είχε πάει όντως και να μην το είχαν προσέξει.. όχι γιατι δεν ήταν προσεκτικοί, αλλά γιατί πρόσεχαν κάτι άλλο μέσα στο πλάνο εκείνη τη στιγμή.. 
Κάτι που σίγουρα μου χει εντυπωθεί στη μνήμη είναι η μέρα που κάναμε την πρώτη σκηνή με την «Ιωάννα». Βρίσκεται έξω από το σπίτι του «Μιχάλη» προς το τέλος της ταινίας και συνειδητοποιεί κάποια πράγματα σε σχέση με το Μιχάλη, τη ζωή του και τις μεταξύ τους σχέσεις και κάνουμε τη δεύτερη λήψη και ένιωσα σαν να ήμουν εγώ η Ιωάννα και ο Μιχάλης κάποιος δικός μου φίλος και σαν να το ζούσα πραγματικά εκείνη τη στιγμή. Τρομερό αίσθημα.. και γίνεται ακόμη πιο τέλειο (!), όταν έρχεται από απέναντι ο σκηνοθέτης και του λες πως ένιωσες και σου λέει «Το ένιωσε και ο Παπανδρικόπουλος ότι το ζούσες!». Και ξαφνικά νιώθεις ότι μοιράστηκες κάτι πολύ προσωπικό με έναν άλλον, ο οποίος ήταν 20 μέτρα μακριά και σε κοιτούσε μέσα από μία οθόνη 4.5 ιντσών!.. οπότε σου έρχεται και η επιθυμία να τον αγκαλιάσεις από χαρά!

Αυτό που μου άφησαν τελικά τα γυρίσματα ήταν ότι ήταν μια κοινή προσπάθεια για το τελικό αποτέλεσμα –όλοι θέλαμε να βγει τελικά το πλάνο και να είναι καλό- και ότι μέσα από αυτήν την προσπάθεια δημιουργήθηκαν σχέσεις συμπάθειας και γιατί όχι φιλικές σχέσεις μεταξύ όλων μας.

6. Υπήρξε κάτι που σας δυσκόλεψε;

Διονύσης: Το πρωινό ξύπνημα στην αρχή και το όλο θέμα του να κάνεις τον ηθοποιό!! (γέλια)
Από τις πρόβες είχαμε μια ιδιαίτερη δυσκολία να αποδώσουμε το ύφος που ήθελε ο σκηνοθέτης στην σκηνή του καφέ με την Ιωάννα. Την ημέρα του γυρίσματος - η τελευταία στην σειρά- το πρόβλημα παρέμεινε για αρκετή ώρα και νομίζω ότι βασανίσαμε λίγο και τον σκηνοθέτη και το υπόλοιπο συνεργείο μέχρι να καταφέρουμε να την βγάλουμε όπως έπρεπε. Ελπίζω το αποτέλεσμα να άξιζε τον κόπο...

Ιωάννα: Ο ήχος και το ρύζι! (γέλια) Γενικά δεν υπήρχε κάποια ιδιαίτερη δυσκολία γιατί όπως προείπα όλοι όσοι ήταν εκεί ήταν πρόθυμοι να σε βοηθήσουν ανά πάσα στιγμή.. Η δυσκολία είναι στο να δώσεις έτσι τον ρόλο ώστε να είναι αυτό που έχει στο μυαλό του ο σκηνοθέτης.. γιατί είναι ο άνθρωπος που πρέπει να ικανοποιήσεις..
Όταν όμως προσπαθείς να κάνεις αυτό και όλο το περιβάλλον συνωμοτεί εναντίον σου.. Δε τα καταφέρνεις και τόσο καλά… Είσαι σίγουρος ότι το είπες έτσι όπως ήθελες και έτσι όπως έπρεπε να το πεις και τελειώνει η σκηνή και λέει ο ηχολήπτης.. «Πάμε πάλι γιατί ακούστηκε το μηχανάκι την ώρα που μίλαγες»… ή τα πας τέλεια στο μονοπλάνο και ξαφνικά σου κάθεται στο λαιμό ένας κόκκος ρυζιού και χαλάς όλη τη λήψη γιατί πνίγεσαι..(γελια)

7. Οι χαρακτήρες που ενσαρκώσατε σας θύμισαν κάποια στιγμή τον εαυτό σας;

Διονύσης: Ευτυχώς δεν έχω βρεθεί ακόμα στην δύσκολη θέση που βρίσκεται ο Μιχάλης. Έτσι δεν μπορώ να πω αν εγώ σαν Διονύσης θα είχα καλύτερες ή χειρότερες αντιδράσεις στα όσα μου συνέβαιναν. Γενικά αν και στην αρχή μου είχε φανεί εντελώς διαφορετικός και μάλιστα τον έκρινα αυστηρά για τον τρόπο που λειτουργεί μέσα στην ταινία, όταν μέσα από τα γυρίσματα μπήκα σιγά-σιγά στον κόσμο του και προσπάθησα να καταλάβω την ψυχολογία ενός ανθρώπου που τα χάνει όλα - μα όλα, εντελώς και για πάντα - νομίζω ότι τελικά μοιάζαμε πολύ και νομίζω ότι με όλους μας μοιάζει ο Μιχάλης.

Ιωάννα: Σε πολλές στιγμές.. Η Ιωάννα προσπαθεί να παρακινήσει το Μιχάλη να μην αφεθεί στη μοίρα του και να κάνει ή να μην κάνει πράγματα.. Αλλά και σε άλλα σημεία..

8. Το γεγονός ότι απέναντί σας, είχατε επαγγελματίες σας άγχωσε;

Διονύσης: Με άγχωνε πριν τους γνωρίσω. Όταν τους γνώρισα όμως έφυγαν όλα. Είναι καταπληκτικοί άνθρωποι και ταιριάξαμε αμέσως. Μας βοήθησαν πάρα πολύ με την εμπειρία τους και με έκαναν να αισθανθώ άνετα και χωρίς άγχος. 
Ο Γιώργος ο Παπανδρικόπουλος από την αρχή έλεγε ότι πρέπει να χαιρόμαστε με αυτό που γίνεται και όχι να μας στρεσάρει. Η σιγουριά που βγάζει όταν σου λέει "το' χουμε" ή το ύφος που σε κοιτάζει όταν και εσύ ξέρεις ότι δεν τα πήγες καλά. Οι κατευθύνσεις σχετικά με το κάδρο και το φως ή τα χρώματα. Το χιούμορ του που δεν τον εγκατέλειψε ποτέ. Άνθρωπος που σου εμπνέει εμπιστοσύνη σε αυτό που κάνει και σε βοηθά να λειτουργήσεις ελεύθερα. Πάντα με το χαμόγελο και σε καλή διάθεση. 
Ο Γιάννης ο Τσορτέκης ήρθε από την Αθήνα για μια ημέρα. Ήρθε σαν σίφουνας και μετέτρεψε την πιο απαιτητική και δύσκολη μέρα στην πιο ευχάριστη. Είχε διάθεση να με βοηθήσει από το πρώτο λεπτό, ήταν φιλικός και με καλό χιούμορ και αυτός. Επειδή εκείνη την ημέρα είχαμε σχεδόν όλες τις σκηνές μαζί με βοήθησε με τους διαλόγους με έκανε να κατανοήσω την κατάσταση και το ίδιο το κείμενο, κάθισε και έκανε πρόβες μαζί μου μέχρι να το πετύχουμε χωρίς να έχει υποχρέωση να το κάνει. Και με την στάση και τον τρόπο του σε έκανε να νιώθεις ότι γνωρίζεστε χρόνια. Και οι δύο είναι καταπληκτικοί πρώτα σαν άνθρωποι και μετά σαν επαγγελματίες και δεν έδειξαν για μία στιγμή ότι ξεχωρίζουν τον εαυτό τους από του υπόλοιπους. Πραγματικά χαίρομαι που είχα την τύχη στην πρώτη μου τέτοια προσπάθεια να συνεργαστώ με τέτοιους ανθρώπους. Τους ευχαριστώ και τους δύο πολύ, για όλα.

Ιωάννα: Δε με άγχωσε, θα μπορούσα να πω ότι μου έδινε μια σιγουριά τελικά, και έκανε την εμπειρία ακόμη πιο ενθουσιαστική.

9. Ποια φράση σου ( όσον αφορά το σενάριο) δεν θα ξεχάσεις ;

Διονύσης: Το "γιατί εμένα;" Νομίζω αυτό δεν θα το ξεχάσω ποτέ γιατί από την πρώτη φορά που διάβασα το σενάριο μου φαινόταν για κάποιο λόγο περίεργο την στιγμή που το λέω και ο τρόπος που έπρεπε να το πω... Με απασχολούσε για μέρες το πως θα το πω. Περπατούσα στο δρόμο και έλεγα "γιατί εμένα" έκανα ντους "γιατί εμένα", άνοιγα το ψυγείο "γιατί εμένα" μέχρι να βρω τον τρόπο να το πω ώστε να βγει σωστά. Με δυσκόλεψε πάρα πολύ. Νομίζω ότι μέχρι την ταινία ποτέ δεν είχα πει αυτήν την φράση στην ζωή μου!! (γέλια)
Τελικά και σε αυτό ο Τσορτέκης με βοήθησε... (γέλια)

Ιωάννα:  «Η στιγμή.. πέρασε.» Συζητήθηκε πολύ με τον Μπάμπη πριν το γύρισμα, κατά τη διάρκεια του γυρίσματος το δούλεψα πολύ μέσα μου για να την πω, χρειάστηκε και μια καίρια επέμβαση του σκηνοθέτη κατά τη διάρκεια των λήψεων για να μπορέσω τελικά να την βγάλω έτσι όπως έπρεπε και έχει πίσω της πολλές ιστορίες.. και σεναριακά και για μένα την ίδια.

10. Γιατί πιστεύετε ότι θα έπρεπε να έρθει κάποιος να παρακολουθήσει αυτή την ταινία;

Διονύσης: Γιατί θα είναι φοβερή!! Γιατί άλλο; (γέλια) 
Εντάξει χωρίς πλάκα νομίζω ότι έχει να πει πράγματα σε καθέναν από εμάς. Πιστεύω ότι εύκολα ταυτίζεσαι με τους ήρωες και μπαίνεις στην θέση τους. Έχει ενδιαφέρον να προβληματιστούμε με την Πρόταση του Βασίλη στον Μιχάλη. Τι θα κάναμε εμείς στην θέση του; Πως θα διαχειριζόμαστε την σχέση του με την Ιωάννα; Τι θα της λέγαμε στις κρίσιμε ς στιγμές; Τι θα απαντούσαμε στον Βασίλη; Τι θα κάναμε εμείς αν η ζωή μας διαλυόταν ξαφνικά;

Ιωάννα: Θεωρώ ότι σε όλους έχει κάτι να αφήσει.. Ή έστω για λίγα λεπτά να τον κάνει να αναρωτηθεί για τα πράγματα..

11. Οι φίλοι σας και η οικογένειά σας πως το αντιμετώπισε;

Διονύσης: Με χιούμορ... (γέλια)

Ιωάννα: Ήταν όλοι θετικοί. Με βοήθησαν όταν χρειάστηκα βοήθεια.. και ήταν και κάποιες μέρες στα γυρίσματα κάτι που με χαροποιούσε ιδιαίτερα γιατί ήταν κάτι που ήθελα να το μοιραστω μαζί τους..

12. Θα ξαναδοκιμάζατε κάτι ανάλογο;

Διονύσης: Ναι ήταν ωραία εμπειρία και η αίσθηση να προσπαθείς για κάτι από κοινού είναι πολύ ωραία. Ελπίζω να μου δοθεί ξανά η ευκαιρία και με χαρά θα το κάνω.

Ιωάννα: Εννοείται.. Αν γινόταν θα ήθελα αυτό να είναι μόνο η αρχή..

13. Υπάρχει κάποιος ηθοποιός που θαυμάζετε;

Διονύσης:  Bill Murray …

Ιωάννα: Δύσκολη ερώτηση.. (παύση) Θα μπορούσα να πω ότι μου αρέσει πολύ η Emma Stone γιατί καταφέρνει και γίνεται κάτι τελείως διαφορετικό από ταινία σε ταινία.. η Keira Knightly.. και ο Johnny Depp. 
Από Έλληνες.. δε μπορώ να πω ότι έχω κάποιον αγαπημένο.. από τους τωρινούς τουλάχιστον.. και από τους παλιούς.. ποιον να πρωτοπώ!.. Τότε ήταν που έβγαιναν πραγματικοί ηθοποιοί με όλη την έννοια της λέξεως… και να σκεφτείς ότι οι περισσότεροι δεν ήταν καν σπουδαγμένοι.. Αυτό μπορεί να λέει και κάτι…

Σας ευχαριστώ πολύ και τους δύο! Εύχομαι η επόμενη δουλειάσας να είναι πολύ σύντομα και θα χαρώ να μιλήσουμε!

Διονύσης: Ευχαριστούμε! Το ίδιο ελπίζω κι εγώ, σύντομα...

Ιωάννα: Εμείς ευχαριστούμε!..Κι εμείς το ευχόμαστε!

 Σία Χαλικιά

Υ.γ

Η συνέντευξη είναι συνέχεια το άρθρου « Τιμολόγιο»

http://tokaino.blogspot.gr/2013/03/blog-post_19.html