Αν θα έπρεπε να χαρακτηρίσω
το Χρήστο Μαθιουδάκη με κάποιο τρόπο, δυο λέξεις μου βγαίνουν αυθόρμητα.
Καλλιτέχνης και ευγενής! Αφορμή για αυτήν τη συνέντευξη είναι η έκδοση της δεύτερης ποιητικής συλλογής του με τίτλο
“ΜΗ-ΔΕΝ” . Διάβασα λοιπόν την παρακάτω ανακοίνωσή του:
«Είμαι
πολύ χαρούμενος να σας ανακοινώσω την Η συλλογή αυτή, ειναι η πιο σημαντική για
εμένα μέχρι σήμερα.
Η πιο Ολοκληρωμένη.
Φιλτραρισμένη μέσα απο ενα δικό μου πρίσμα.
Μπορεί να θεωρηθεί απο πολλούς η οπτικο-ποίηση συναισθημάτων, σκέψεων και εμπειριών, που ααναγνωρίζουνμέσα απο αυτά, δικά τους βιώματα.
Η πιο Ολοκληρωμένη.
Φιλτραρισμένη μέσα απο ενα δικό μου πρίσμα.
Μπορεί να θεωρηθεί απο πολλούς η οπτικο-ποίηση συναισθημάτων, σκέψεων και εμπειριών, που ααναγνωρίζουνμέσα απο αυτά, δικά τους βιώματα.
Μιλάει
για την αγάπη, την έλλειψη, τα σφάλματα,την παιδικότητα του έρωτα, τις λέξεις,
τους γονείς, τις πράξεις.
Μιλάει για τους μη δεδομένους, για τους φίλους, για αυτούς που μας σπρώχνουν, τον “οίκο” μας τις ώρες της ηρεμίας και τις προσωπικές σκέψεις. Μιλάει για την ταύτιση, για το πλήθος, την ομορφιά, το μητρικό χάδι.
Μιλάει για τους μη δεδομένους, για τους φίλους, για αυτούς που μας σπρώχνουν, τον “οίκο” μας τις ώρες της ηρεμίας και τις προσωπικές σκέψεις. Μιλάει για την ταύτιση, για το πλήθος, την ομορφιά, το μητρικό χάδι.
Ευχαριστώ πολύ όλους όσους με διαβάζετε, όλους όσους κάνω να
σκεφτούν, να προβληματιστούν και να επικοινωνήσουν.
Όλους όσους αγκάλιασαν το “Πωλείται Πνεύμα”.
Ο κύκλος του “ΜΗ-ΔΕΝ” κλείνει ενα μεγάλο κεφάλαιο και ανοίγει κάποιο που θα έρθει.
Όλους όσους αγκάλιασαν το “Πωλείται Πνεύμα”.
Ο κύκλος του “ΜΗ-ΔΕΝ” κλείνει ενα μεγάλο κεφάλαιο και ανοίγει κάποιο που θα έρθει.
Η συλλογή, έχει δημιουργηθεί απο χαρτί που έφτιαξα με τα χεράκια
μου.
Μέσα υπάρχουν 25 χειρόγραφα ποιήματα.
Το εξώφυλλο φτιάχτηκε επίσης απο χειροποίητο μαύρο χαρτί, που πήρε το χρώμα του απο κάρβουνο και στάχτη.
Τα φύλλα ειναι κολλημένα με κόλα βιβλιοδεσίας και η ράχη που κρατάει τις σελίδες, έχει ραφτεί απο εμένα, για διακόσμηση.
Είναι 100% χειροποίητη.
Μέσα υπάρχουν 25 χειρόγραφα ποιήματα.
Το εξώφυλλο φτιάχτηκε επίσης απο χειροποίητο μαύρο χαρτί, που πήρε το χρώμα του απο κάρβουνο και στάχτη.
Τα φύλλα ειναι κολλημένα με κόλα βιβλιοδεσίας και η ράχη που κρατάει τις σελίδες, έχει ραφτεί απο εμένα, για διακόσμηση.
Είναι 100% χειροποίητη.
Ευχαριστώ θερμά την Τώνια Ράντου για τη ζωγραφική εξωφύλλου,
την Γιώτα Τσώκου που ήταν το μοντέλο της φωτογράφησης
και την Καλλιόπη Βαγιαννάκη που ήταν η βοηθός μου στη φωτογράφηση.
την Γιώτα Τσώκου που ήταν το μοντέλο της φωτογράφησης
και την Καλλιόπη Βαγιαννάκη που ήταν η βοηθός μου στη φωτογράφηση.
Η συλλογή διατίθεται σε 18 αριθμημένα αντίτυπα ξεκινώντας απο το
3.»
1.Ποίηση! Πώς ήρθε στη ζωή σου;
Είναι το μόνο πράγμα που θυμάμαι να κάνω απο μικρός. Το πρώτο ποίημα γράφτηκε τον Αύγουστο του ’96,σαν μια ανάγκη να αποβάλλω πράγματα που δε μπορούσα να πω σε κανέναν, να κρατήσω μέσα μου. Ήμουν εσωστρεφής πάντα.
Είναι το μόνο πράγμα που θυμάμαι να κάνω απο μικρός. Το πρώτο ποίημα γράφτηκε τον Αύγουστο του ’96,σαν μια ανάγκη να αποβάλλω πράγματα που δε μπορούσα να πω σε κανέναν, να κρατήσω μέσα μου. Ήμουν εσωστρεφής πάντα.
2.Ποιος ήταν ο πρώτος άνθρωπος που διάβασε γραπτά
σου;
Η Μαρί
3.Γράφεις, φωτογραφίζεις, κατασκευάζεις! Πώς ήρθε η ιδέα να κάνεις τις δύο συλλογές σου
χειρόγραφες και μάλιστα πάνω σε χειροποίητη κατασκευή;
Η ιδέα ήρθε αργότερα. Στην αρχή, απλά ήθελα να φτιάξω ένα χειροποίητο
σημειωματάριο για τα ποιήματά μου. Τότε, ακόμα έγραφα επάνω στο χαρτί.
Ύστερα ήρθε κι η ιδέα της συλλογής ποιημάτων. Η γραφή μου το 2014 ωρίμασε αρκετά. Ολόκληρες σκέψεις που έγραφα για χρόνια σε διάφορα ποιήματα, μετουσιώθηκαν σε ενα ποίημα , νέο, φρέσκο και μακριά απο οτιδήποτε παλιό που είχα γράψει.
Κάτι πιο ολοκληρωμένο εν γένει.
Λέξεις όπως οι γονείς, η οικογένεια, ο έρωτας, η αγάπη, η μοναξιά της μοναχικόκοτητας, το μητρικό χάδι, οι πράξεις, οι λέξεις κ.α, πήραν μορφή σε ενα “τελικό” ποίημα για την κάθε έννοια.
Φυσικά το σημειωματάριο δεν κατασκευάστηκε ποτέ. Γράφω πλέον, μόνο σε υπολογιστή.
Ύστερα ήρθε κι η ιδέα της συλλογής ποιημάτων. Η γραφή μου το 2014 ωρίμασε αρκετά. Ολόκληρες σκέψεις που έγραφα για χρόνια σε διάφορα ποιήματα, μετουσιώθηκαν σε ενα ποίημα , νέο, φρέσκο και μακριά απο οτιδήποτε παλιό που είχα γράψει.
Κάτι πιο ολοκληρωμένο εν γένει.
Λέξεις όπως οι γονείς, η οικογένεια, ο έρωτας, η αγάπη, η μοναξιά της μοναχικόκοτητας, το μητρικό χάδι, οι πράξεις, οι λέξεις κ.α, πήραν μορφή σε ενα “τελικό” ποίημα για την κάθε έννοια.
Φυσικά το σημειωματάριο δεν κατασκευάστηκε ποτέ. Γράφω πλέον, μόνο σε υπολογιστή.
4.Γιατί «φτιάχνεις» τόσο περιορισμένο αριθμό ; Διάβασα ότι ξεκινάς τα
αριθμημένα σου βιβλία από το 3 και τα σταματάς στον αριθμό 20.
Ο λόγος είναι απλός. Θέλω ο άνθρωπος που θα αποκτήσει τη συλλογή, εφόσον ξέρει τι πρόκειται να διαβάσει, να την εκτιμήσει.
Φυσικά και το κάνει.
Εκτιμά την προσπάθεια που έκανα ώστε να φτιαχτεί το χαρτί, να γραφτεί, να πάρει την τελική του μορφή, να μπει το πνεύμα μου μέσα.
Είμαι πολυ ικανοποιημένος που εχω ενα μικρό κοινό.
Μα οι άνθρωποι αυτοί επικοινωνούν μέσω των γραπτών μου με ενα κομμάτι του εαυτού τους. Είναι σα να τα “γράφουν” για τον εαυτό τους. Σα να μιλάνε στον δικό τους καθρέφτη.
Κι αυτό είναι υπέροχο, γιατί μοιάζει με παρέα.
Φυσικά και το κάνει.
Εκτιμά την προσπάθεια που έκανα ώστε να φτιαχτεί το χαρτί, να γραφτεί, να πάρει την τελική του μορφή, να μπει το πνεύμα μου μέσα.
Είμαι πολυ ικανοποιημένος που εχω ενα μικρό κοινό.
Μα οι άνθρωποι αυτοί επικοινωνούν μέσω των γραπτών μου με ενα κομμάτι του εαυτού τους. Είναι σα να τα “γράφουν” για τον εαυτό τους. Σα να μιλάνε στον δικό τους καθρέφτη.
Κι αυτό είναι υπέροχο, γιατί μοιάζει με παρέα.
5.Ποιο πιστεύεις ότι εντυπωσιάζει περισσότερο
κάποιον; Το βιβλίο ή τα ποιήματα;
Η πιο σωστή απάντηση θα δοθεί αν πω, τι ικανοποιεί
περισσότερο εμένα.
Πριν βγει η συλλογή έξω, οι άνθρωποι ήξεραν τι επρόκειτο να διαβάσουν.
Είναι μια προσωπική έκθεση. Με αυτήν βρίσκουν κι αγγίζονται.
Το “περιτύλιγμα”, απλά ήθελα να αγκαλιάσει όμορφα τα ποιήματά μου.
Το “Πωλείται Πνεύμα”, η πρώτη συλλογή, είναι πιο “μαλακή” στην εμφάνιση.
Το “ΜΗ-ΔΕΝ”, η δεύτερη συλλογή, ήθελα να είναι πιο “σκληρή”.
Νομίζω πως τα κατάφερα.
Περιέχει διαφορετικά ποιήματα, είναι πιο ολοκληρωμένη.
Φυσικά η εικόνα διεγείρει το μάτι.
Απλά οι εικόνες είναι συνοδευτικές.
Με άλλα λόγια, το ενα βοηθάει το άλλο.
Πριν βγει η συλλογή έξω, οι άνθρωποι ήξεραν τι επρόκειτο να διαβάσουν.
Είναι μια προσωπική έκθεση. Με αυτήν βρίσκουν κι αγγίζονται.
Το “περιτύλιγμα”, απλά ήθελα να αγκαλιάσει όμορφα τα ποιήματά μου.
Το “Πωλείται Πνεύμα”, η πρώτη συλλογή, είναι πιο “μαλακή” στην εμφάνιση.
Το “ΜΗ-ΔΕΝ”, η δεύτερη συλλογή, ήθελα να είναι πιο “σκληρή”.
Νομίζω πως τα κατάφερα.
Περιέχει διαφορετικά ποιήματα, είναι πιο ολοκληρωμένη.
Φυσικά η εικόνα διεγείρει το μάτι.
Απλά οι εικόνες είναι συνοδευτικές.
Με άλλα λόγια, το ενα βοηθάει το άλλο.
6.Υπάρχει η σκέψη να «υποκύψεις» σε μια εκδοτική
πρόταση ή θα σκοπεύεις να συνεχίσεις έτσι όπως ξεκίνησες;
Σκοπεύω να συνεχίσω έτσι όπως ξεκίνησα.
Για να εκδώσω σε κάποια εταιρεία, θα πρέπει η πρόταση να είναι ελκυστική.
Ελκυστική σημαίνει, να παραμείνουν τα πνευματικά δικαιώματα σε εμένα,
Για να εκδώσω σε κάποια εταιρεία, θα πρέπει η πρόταση να είναι ελκυστική.
Ελκυστική σημαίνει, να παραμείνουν τα πνευματικά δικαιώματα σε εμένα,
κι οχι στην εταιρεία που θα
αναλάβει να τυπώσει το βιβλίο, να
κανει παρουσιάσεις και να το προωθήσει στα βιβλιοπωλεία.
Πολύ σημαντική δουλειά φυσικά, αλλά το θέμα των δικαιωμάτων μου, είναι το Α και το Ω.
Πολύ σημαντική δουλειά φυσικά, αλλά το θέμα των δικαιωμάτων μου, είναι το Α και το Ω.
7.Θες να μου πεις μια αντίδραση ενός αναγνώστη που
σε ξάφνιασε; Είτε ευχάριστη είτε δυσάρεστη.
Γιατί να έχω δυσάρεστες; (γέλια)
Ευχάριστες πολλές.
Απο τα προσωπικά μηνύματα και τα σχόλια που λαμβάνω απο αναγνώστες , εως το βλέμμα μίας κυρίας που της παρέδωσα μια συλλογή και με κοιτούσε απο πάνω μέχρι κάτω, λες και ήμουν κάτι περίεργο κι αξιοθαύμαστο (χαμόγελο).
Συγκινητική στιγμή, όταν έβαλε το χέρι μου ανάμεσα στα δικά της κι αποχαιρετιστήκαμε.
Ευχάριστες πολλές.
Απο τα προσωπικά μηνύματα και τα σχόλια που λαμβάνω απο αναγνώστες , εως το βλέμμα μίας κυρίας που της παρέδωσα μια συλλογή και με κοιτούσε απο πάνω μέχρι κάτω, λες και ήμουν κάτι περίεργο κι αξιοθαύμαστο (χαμόγελο).
Συγκινητική στιγμή, όταν έβαλε το χέρι μου ανάμεσα στα δικά της κι αποχαιρετιστήκαμε.
8.Έχω την αίσθηση ότι τα έργα σου βγάζουν μια
μελαγχολία. Έχει να κανει μ΄ εμένα ή αληθεύει;
Θα απαντήσω με ενα ποίημα
Τα έδιωξα ολα..
επειδή
δε μου έλειπε κάτι.
Τα είχα ολα..
κι επειδή δε μου βάσταγαν,
τα έδιωξα ολα.
Η Ολοκλήρωση.
9.Πριν 4-5 χρόνια έτυχε να σου γράψω ένα σχόλιο σε
κάποιες φωτογραφίες σου κι εσύ με ευγένεια μου απάντησες. Δέχεσαι να μπερδέψω λίγο το τότε και το τώρα;
Για να δούμε.
Για να δούμε.
10.Έγραψα: «εξαιρετική στιγμή! Καταγραφή που δεν
μοιάζει να τους δείχνεις με το δάχτυλο!
Μπράβο ρε Χρηστό! Ματιά με σεβασμό και
ευαισθησία!
Το μουντό χρώμα που επέλεξες, δένει άριστα με τη ζωή
τους..»
Απάντησες: «ευχαριστώ πολύ Σία! Είναι όμορφο κι άλλοι
άνθρωποι να βλέπουν κάτι το οποίο δεν έχει δει ο κάθε δημιουργός και να το
αναλύουν διαφορετικά. Μου άρεσε αυτό για την καταγραφή και το δάχτυλο...»
Ερώτηση: Στα ποιήματά σου, έτυχε κάποιος να δει διαφορετικά πράγματα, να τα αναλύσει διαφορετικά και να στο πει;
Ερώτηση: Στα ποιήματά σου, έτυχε κάποιος να δει διαφορετικά πράγματα, να τα αναλύσει διαφορετικά και να στο πει;
Λίγες φορές, αλλά κι εκείνες, μου είπαν κάποια
πράγματα για το πως τα ποιήματά μου ενσωματώνονται στις εμπειρίες άλλων
ανθρώπων.
Δε συμβαίνει συχνά πάντως, γιατί τα γραπτά είναι
αρκετά “κάθετα” και κοφτά.
Δε μου αρέσει το γύρω γύρω απο τις λέξεις. Είμαι όπως λένε, ευθής.
Γράφω περισσότερο με εικόνες.
Σπανίως, κι εφόσον είναι απαραίτητο, χρησιμοποιώ τα “μου”, “σου”, “μας” κλπ.
Όταν χρησιμοποιείς τέτοιες λέξεις, ορίζεις μια κατεύθυνση.
Είναι διαφορετικό να πείς “η ψυχή μου” και διαφορετικό “η ψυχή”.
Λέγοντας “η ψυχή”, το ποίημα απλώνει, φεύγει απο εμένα και γίνεται κτήμα του αναγνώστη.
Αυτός, το παίρνει και το ερμηνεύει όπως θέλει.
Επίσης, δε θέλω ποτέ να αναλύω τα ποιήματά όταν μου το ζητάνε.
Δε μου αρέσει το γύρω γύρω απο τις λέξεις. Είμαι όπως λένε, ευθής.
Γράφω περισσότερο με εικόνες.
Σπανίως, κι εφόσον είναι απαραίτητο, χρησιμοποιώ τα “μου”, “σου”, “μας” κλπ.
Όταν χρησιμοποιείς τέτοιες λέξεις, ορίζεις μια κατεύθυνση.
Είναι διαφορετικό να πείς “η ψυχή μου” και διαφορετικό “η ψυχή”.
Λέγοντας “η ψυχή”, το ποίημα απλώνει, φεύγει απο εμένα και γίνεται κτήμα του αναγνώστη.
Αυτός, το παίρνει και το ερμηνεύει όπως θέλει.
Επίσης, δε θέλω ποτέ να αναλύω τα ποιήματά όταν μου το ζητάνε.
11.Έγραψα: «μ αρέσει ο τρόπος που βλέπεις και
αντιμετωπίζεις τα πράγματα...!!!!
Ωραίο κάδρο και επεξεργασία!
Η οδοντογλυφίδα και η ανοιχτή εφημερίδα κάνει τη
διαφορά
Μοιάζει με καουμπόι χωρίς άλογο και καπέλο...»
Απάντησες: «Σε ευχαριστώ κι εδώ Σία! Δημιουργική η ιδέα σου
και το πως την είδες εσύ. Με είχε πιάσει να το πω-μου κάθονταν κιόλας βέβαια-Σία, να φωτογραφίζω "κοινωνικές φωτό" μια εποχή. Προβληματισμένες θα τις
έλεγα. Χαίρομαι που μεταφράζεις το νόημά της!!»
Ερώτηση: Σήμερα που τα κοινωνικά προβλήματα έχουν
πολλαπλασιαστεί, κατά πόσο έχει επηρεαστεί ο τρόπος που γράφεις; Έχει αλλάξει καθόλου η
θεματολογία σου;
Όπως αναφέρω πιο πάνω, γράφω για γενικότητες που με
απασχολούν και που απασχολούν και αρκετούς απο τους αναγνώστες μου.
Συνήθως γράφω για τα κλισέ, που θεωρώ πως είναι τα πιο σημαντικά τελικά.
Έχουμε φτάσει σε σημείο να μη μιλάμε γι’αυτά απαξιώνοντας τα, φοβούμενοι ίσως να τα αγγίξουμε, λες και τα γνωρίσαμε όλα, αναλωθήκαμε και καταλήξαμε. Δε νομίζω.
Έτσι λοιπόν, ο τρόπος γραφής μου δεν έχει επηρεαστεί απο τα κοινωνικά προβλήματα που έφερε η κρίση.
Άλλο πράγμα η θεματολογία μου, κι άλλο η βοήθεια που προσφέρω όπου μπορώ.
Δεν γράφω για την καθημερινότητα.
Συνήθως γράφω για τα κλισέ, που θεωρώ πως είναι τα πιο σημαντικά τελικά.
Έχουμε φτάσει σε σημείο να μη μιλάμε γι’αυτά απαξιώνοντας τα, φοβούμενοι ίσως να τα αγγίξουμε, λες και τα γνωρίσαμε όλα, αναλωθήκαμε και καταλήξαμε. Δε νομίζω.
Έτσι λοιπόν, ο τρόπος γραφής μου δεν έχει επηρεαστεί απο τα κοινωνικά προβλήματα που έφερε η κρίση.
Άλλο πράγμα η θεματολογία μου, κι άλλο η βοήθεια που προσφέρω όπου μπορώ.
Δεν γράφω για την καθημερινότητα.
12.Έχεις ονομάσει τις συλλογές σου «Πωλείται
πνεύμα» και «Μη-Δεν», κρύβεται μια τάση αυτοσαρκασμού πίσω από αυτούς τους τίτλους;
Καμία τάση.
Το “Πωλείται Πνεύμα” πήρε το όνομά του γιατί κάνει αυτό που λέει.
Γενικά είμαι κυνικός. Αυτό φαίνεται και στα γραπτά μου.
Πολλές έννοιες τις μηδενίζω ή τουλάχιστον τις βάζω να αντιμετωπίσουν την άλλη τους όψη. Η ζωή είναι τραγική απο φύση της. Όλα κάποτε, καταλήγουν.
Απο την ομορφιά του υλικού μας σώματος, έως την αγάπη.
Το “ΜΗ-ΔΕΝ” είναι η φυσική συνέχεια του “Πωλείται Πνέυμα”.
Πήρε το όνομά του, περισσότερο απο την απόρριψη των εννοιών που περιέχει.
Κάπως έτσι όπως τα λέω πιο πάνω.
Κατά τ’άλλα καθόλου μηδενιστικό ή πεσιμιστικό.
Θα έλεγα αντιθέτως, ρεαλιστικό.
Περιέχει δέκα διαφορετικά ποιήματα, πιο σκληρά και πιο ώριμα.
Εξ’ου και το εντελώς διαφορετικό εξώφυλλο.
Το “Πωλείται Πνεύμα” πήρε το όνομά του γιατί κάνει αυτό που λέει.
Γενικά είμαι κυνικός. Αυτό φαίνεται και στα γραπτά μου.
Πολλές έννοιες τις μηδενίζω ή τουλάχιστον τις βάζω να αντιμετωπίσουν την άλλη τους όψη. Η ζωή είναι τραγική απο φύση της. Όλα κάποτε, καταλήγουν.
Απο την ομορφιά του υλικού μας σώματος, έως την αγάπη.
Το “ΜΗ-ΔΕΝ” είναι η φυσική συνέχεια του “Πωλείται Πνέυμα”.
Πήρε το όνομά του, περισσότερο απο την απόρριψη των εννοιών που περιέχει.
Κάπως έτσι όπως τα λέω πιο πάνω.
Κατά τ’άλλα καθόλου μηδενιστικό ή πεσιμιστικό.
Θα έλεγα αντιθέτως, ρεαλιστικό.
Περιέχει δέκα διαφορετικά ποιήματα, πιο σκληρά και πιο ώριμα.
Εξ’ου και το εντελώς διαφορετικό εξώφυλλο.
12. Σ΄ ευχαριστώ πολύ Χρήστο! Εύχομαι κάθε επιτυχία
και φυσικά καλή συνέχεια σ΄ αυτά που κάνεις.
Εγω σ’ευχαριστώ Σία
Εγω σ’ευχαριστώ Σία
Εύχομαι όλο και συχνότερα να γνωρίζω ενδιαφέροντες ανθρώπους
, όλο και συχνότερα να έχω την ευκαιρία να διαβάζω κάτι που θα με ιντριγκάρει ,
όλο και συχνότερα να γράφω για νέους ανθρώπους που ξεχωρίζουν!
Σία Χαλικιά
Υ.Γ.
-1:Το προσωπικό του ιστολόγιο είναι το Lost In Thoughts http://www.thoselostthoughts.blogspot.gr/
-3:
Αυτό που θα γυρνάει πάντα πίσω.
Αυτό που θα γερνάει πάντα μαζί μου,
που θα μου δίνει μια μπουκιά να φάω
μια σταγόνα νερό να πιώ,
αυτό θα είναι ο κόσμος μου.
Μεγαλωμένος σε μια στενούλα κάμαρα
χωρίς ταβάνι,
στεγανός απο ανθρώπινα πάθη,
τριγυρισμένος μονάχα με τις δικές μου αλήθειες.
Λίγο χαρτί,λίγο μελάνι
κι η μοναξιά του περαστικού που βλέπω απ'το μπαλκόνι.
Λίγη σιωπή,λίγη ανάγκη
κι οι θεωρίες,πως μόνος κανείς,ποτέ δεν παγώνει.
28/5.014(23:09)
Αυτό που θα γερνάει πάντα μαζί μου,
που θα μου δίνει μια μπουκιά να φάω
μια σταγόνα νερό να πιώ,
αυτό θα είναι ο κόσμος μου.
Μεγαλωμένος σε μια στενούλα κάμαρα
χωρίς ταβάνι,
στεγανός απο ανθρώπινα πάθη,
τριγυρισμένος μονάχα με τις δικές μου αλήθειες.
Λίγο χαρτί,λίγο μελάνι
κι η μοναξιά του περαστικού που βλέπω απ'το μπαλκόνι.
Λίγη σιωπή,λίγη ανάγκη
κι οι θεωρίες,πως μόνος κανείς,ποτέ δεν παγώνει.
28/5.014(23:09)
Ξέχασα τα προβλήματα.
Χλωμοί ποιητές.
Κάθονται στα
στρογγυλά τραπέζια.
Φωνές υπόκωφες.
Τοίχοι τριγυρω
απ'το πλακόστρωτο.
Περίσσια και ερημία.
´Ολα και τίποτα.
Σήμερα καταβυθίζομαι
σε μια πικρή ηρεμία.
Τι είμαι και τι έχασα;
Ξεκίνησα καν;
Τελείωσα;
Χλωμοί ποιητές.
Κάθονται στα
στρογγυλά τραπέζια.
Φωνές υπόκωφες.
Τοίχοι τριγυρω
απ'το πλακόστρωτο.
Περίσσια και ερημία.
´Ολα και τίποτα.
Σήμερα καταβυθίζομαι
σε μια πικρή ηρεμία.
Τι είμαι και τι έχασα;
Ξεκίνησα καν;
Τελείωσα;
Τι ήμουν και τι έχασα;
17/6.014(22:02)
Έμαθα να γεύομαι σιωπή.
Τραγούδια
σιγανές πνοές
άπορες θύμησες.
Τραγούδια
σιγανές πνοές
άπορες θύμησες.
Προσεχτικά κλείνω πληγές.
Ανοιχτές ουλές
στίγματα
αγοραίες ελπίδες.
Ανοιχτές ουλές
στίγματα
αγοραίες ελπίδες.
Κουράστηκα σε σκέψεις.
Κλειδωμένες καρδιές
πρόσφυγες ψυχές
έρημες λέξεις.
Κλειδωμένες καρδιές
πρόσφυγες ψυχές
έρημες λέξεις.
Μα πρίν σταματήσω
το λησμόνησα.
Πήρα το άκρο της μνήμης
και με μιάς
στην αρχή πάλι το ένωσα.
το λησμόνησα.
Πήρα το άκρο της μνήμης
και με μιάς
στην αρχή πάλι το ένωσα.
Χρήστος Μαθιουδάκης.
7/06.014(15:12)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου