Κόροιβος- Εθνική Ομάδα Ενόπλων Δυνάμεων για το του «Χαμόγελου του Παιδιού»

Σήμερα  Τρίτη 23 Δεκεμβρίου στις 5 το απόγευμα ο Κόροιβος αντιμετώπισε  την Εθνική Ομάδα Ενόπλων Δυνάμεων και Σωμάτων Ασφαλείας σε έναν αγώνα για «ιερό» σκοπό, καθώς τα έσοδα θα διατεθούν για την ενίσχυση του «Χαμόγελου του Παιδιού» και ένα μέρος αυτών στην Κοινωφελή Επιχείρηση του Δήμου Ήλιδας.

 Όσοι ήταν παρόντες στο κλειστό του Δήμου Ήλιδας φυσικά βοήθησαν σε αυτό το σκοπό  αγοράζοντας το εισιτήριό τους στο συμβολικό ποσό των 5 ευρώ, αλλά ταυτόχρονα είχαν και την ευκαιρία να παρακολουθήσουν κι ένα παιχνίδι σε εντελώς διαφορετικό κλίμα.

Ένα παιχνίδι χωρίς άγχος , γεμάτο χαμόγελα και ευγενή άμιλλα. Με χαρά επίσης παρακολουθήσαμε να αγωνίζονται, όχι μόνο τα μεγάλα ονόματα της ομάδας μας, αλλά όλοι οι παίχτες ακόμα και οι πιο μικροί.

Το σημερινό παιχνίδι μας θύμισε τι πραγματικά σημαίνει αθλητικό πνεύμα και ανθρωπιά και τιμά και τις δύο ομάδες.  Την εκδήλωση τίμησαν με την παρουσία τους και έξι χρυσοί Ολυμπιονίκες, που ήρθαν στην Ηλεία ειδικά γι’ αυτό τον σκοπό. Πρόκειται για τους: Κατερίνα Θάνου , Εύα Χριστοδούλου , Λεωνίδας Κόκας, Σπύρος Μπίμης, Περικλής Ιακωβάκης και ο Δημοσθένης Ταμπάκος. 

Επίσης ο δήμαρχος του Δήμου Ήλιδας κ. Χριστοδουλόπουλος, τοπικοί φορείς, μεγάλος αριθμός αξιωματικών των ένοπλων δυνάμεων καθώς και η αναπληρωτής υπουργός Εθνικής Άμυνας Φώφη Γεννηματά.Από εμένα πολλά συγχαρητήρια σε όλους , αλλά να εκφράσω κι ένα μικρό παράπονο από τον κόσμο της περιοχής που δεν παραβρέθηκε , στο βαθμό τουλάχιστον που το κάνει στους υπόλοιπους αγώνες της ομάδας μας.

Σία Χαλικιά

Υ.γ.

Εντελώς ενημερωτικά να αναφέρω ότι ο αγώνας έληξε με νικητή τον Κόροιβο και με σκορ 82-59.

Χρήστος Μαθιουδάκης - “ΜΗ-ΔΕΝ”

 Δεν γνωριζόμαστε πολύ από κοντά. Έχουμε επικοινωνήσει ελάχιστες φορές μέσω κοινωνικών δικτύων και φωτογραφικών σελίδων. Παρακολουθώ όμως τη δουλειά του από μακριά.

Αν θα έπρεπε να χαρακτηρίσω το Χρήστο Μαθιουδάκη με κάποιο τρόπο, δυο λέξεις μου βγαίνουν αυθόρμητα. Καλλιτέχνης και ευγενής! Αφορμή για αυτήν τη συνέντευξη είναι η έκδοση της δεύτερης ποιητικής συλλογής του με τίτλο “ΜΗ-ΔΕΝ” . Διάβασα λοιπόν την παρακάτω ανακοίνωσή του:

«Είμαι πολύ χαρούμενος να σας ανακοινώσω την Η συλλογή αυτή, ειναι η πιο σημαντική για εμένα μέχρι σήμερα.
Η πιο Ολοκληρωμένη.
Φιλτραρισμένη μέσα απο ενα δικό μου πρίσμα.
Μπορεί να θεωρηθεί απο πολλούς η οπτικο-ποίηση συναισθημάτων, σκέψεων και εμπειριών, που ααναγνωρίζουνμέσα απο αυτά, δικά τους βιώματα.

Μιλάει για την αγάπη, την έλλειψη, τα σφάλματα,την παιδικότητα του έρωτα, τις λέξεις, τους γονείς, τις πράξεις.
Μιλάει για τους μη δεδομένους, για τους φίλους, για αυτούς που μας σπρώχνουν, τον “οίκο” μας τις ώρες της ηρεμίας και τις προσωπικές σκέψεις. Μιλάει για την ταύτιση, για το πλήθος, την ομορφιά, το μητρικό χάδι.

Ευχαριστώ πολύ όλους όσους με διαβάζετε, όλους όσους κάνω να σκεφτούν, να προβληματιστούν και να επικοινωνήσουν.
Όλους όσους αγκάλιασαν το “Πωλείται Πνεύμα”.
Ο κύκλος του “ΜΗ-ΔΕΝ” κλείνει ενα μεγάλο κεφάλαιο και ανοίγει κάποιο που θα έρθει.

Η συλλογή, έχει δημιουργηθεί απο χαρτί που έφτιαξα με τα χεράκια μου.
Μέσα υπάρχουν 25 χειρόγραφα ποιήματα.
Το εξώφυλλο φτιάχτηκε επίσης απο χειροποίητο μαύρο χαρτί, που πήρε το χρώμα του απο κάρβουνο και στάχτη.
Τα φύλλα ειναι κολλημένα με κόλα βιβλιοδεσίας και η ράχη που κρατάει τις σελίδες, έχει ραφτεί απο εμένα, για διακόσμηση.
Είναι 100% χειροποίητη.

Ευχαριστώ θερμά την Τώνια Ράντου για τη ζωγραφική εξωφύλλου,
την Γιώτα Τσώκου που ήταν το μοντέλο της φωτογράφησης
και την Καλλιόπη Βαγιαννάκη που ήταν η βοηθός μου στη φωτογράφηση.

Η συλλογή διατίθεται σε 18 αριθμημένα αντίτυπα ξεκινώντας απο το 3.»

1.Ποίηση! Πώς ήρθε στη ζωή σου;

Είναι το μόνο πράγμα που θυμάμαι να κάνω απο μικρός. Το πρώτο ποίημα γράφτηκε τον Αύγουστο του ’96,σαν μια ανάγκη να αποβάλλω πράγματα που δε μπορούσα να πω σε κανέναν, να κρατήσω μέσα μου. Ήμουν εσωστρεφής πάντα.

2.Ποιος ήταν ο πρώτος άνθρωπος που διάβασε γραπτά σου;

Η Μαρί

3.Γράφεις, φωτογραφίζεις, κατασκευάζεις! Πώς ήρθε η ιδέα να κάνεις τις δύο συλλογές σου χειρόγραφες και μάλιστα πάνω σε χειροποίητη κατασκευή;

Η ιδέα ήρθε αργότερα. Στην αρχή, απλά ήθελα να φτιάξω ένα χειροποίητο σημειωματάριο για τα ποιήματά μου. Τότε, ακόμα έγραφα επάνω στο χαρτί.
Ύστερα ήρθε κι η ιδέα της συλλογής ποιημάτων. Η γραφή μου το 2014 ωρίμασε αρκετά. Ολόκληρες σκέψεις που έγραφα για χρόνια σε διάφορα ποιήματα, μετουσιώθηκαν σε ενα ποίημα , νέο, φρέσκο και μακριά απο οτιδήποτε παλιό που είχα γράψει.
Κάτι πιο ολοκληρωμένο εν γένει.
Λέξεις όπως οι γονείς, η οικογένεια, ο έρωτας, η αγάπη, η μοναξιά της μοναχικόκοτητας, το μητρικό χάδι, οι πράξεις, οι λέξεις κ.α, πήραν μορφή σε ενα “τελικό” ποίημα για την κάθε έννοια.
Φυσικά το σημειωματάριο δεν κατασκευάστηκε ποτέ. Γράφω πλέον, μόνο σε υπολογιστή.

4.Γιατί «φτιάχνεις» τόσο περιορισμένο αριθμό ; Διάβασα ότι ξεκινάς τα αριθμημένα σου βιβλία από το 3 και τα σταματάς στον αριθμό 20.

Ο λόγος είναι απλός. Θέλω ο άνθρωπος που θα αποκτήσει τη συλλογή, εφόσον ξέρει τι πρόκειται να διαβάσει, να την εκτιμήσει.
Φυσικά και το κάνει.
Εκτιμά την προσπάθεια που έκανα ώστε να φτιαχτεί το χαρτί, να γραφτεί, να πάρει την τελική του μορφή, να μπει το πνεύμα μου μέσα.
Είμαι πολυ ικανοποιημένος που εχω ενα μικρό κοινό.
Μα οι άνθρωποι αυτοί επικοινωνούν μέσω των γραπτών μου με ενα κομμάτι του εαυτού τους. Είναι σα να τα “γράφουν” για τον εαυτό τους. Σα να μιλάνε στον δικό τους καθρέφτη.
Κι αυτό είναι υπέροχο, γιατί μοιάζει με παρέα.

5.Ποιο πιστεύεις ότι εντυπωσιάζει περισσότερο κάποιον; Το βιβλίο ή τα ποιήματα;

Η πιο σωστή απάντηση θα δοθεί αν πω, τι ικανοποιεί περισσότερο εμένα.
Πριν βγει η συλλογή έξω, οι άνθρωποι ήξεραν τι επρόκειτο να διαβάσουν.
Είναι μια προσωπική έκθεση. Με αυτήν βρίσκουν κι αγγίζονται.
Το “περιτύλιγμα”, απλά ήθελα να αγκαλιάσει όμορφα τα ποιήματά μου.
Το “Πωλείται Πνεύμα”, η πρώτη συλλογή, είναι πιο “μαλακή” στην εμφάνιση.
Το “ΜΗ-ΔΕΝ”, η δεύτερη συλλογή, ήθελα να είναι πιο “σκληρή”.
Νομίζω πως τα κατάφερα.
Περιέχει διαφορετικά ποιήματα, είναι πιο ολοκληρωμένη.
Φυσικά η εικόνα διεγείρει το μάτι.
Απλά οι εικόνες είναι συνοδευτικές.
Με άλλα λόγια, το ενα βοηθάει το άλλο.

6.Υπάρχει η σκέψη να «υποκύψεις» σε μια εκδοτική πρόταση ή θα σκοπεύεις να συνεχίσεις έτσι όπως ξεκίνησες;

Σκοπεύω να συνεχίσω έτσι όπως ξεκίνησα.
Για να εκδώσω σε κάποια εταιρεία, θα πρέπει η πρόταση να είναι ελκυστική.
Ελκυστική σημαίνει, να παραμείνουν τα πνευματικά δικαιώματα σε εμένα,

κι οχι στην εταιρεία που θα αναλάβει να τυπώσει το βιβλίο, να κανει παρουσιάσεις και να το προωθήσει στα βιβλιοπωλεία.
Πολύ σημαντική δουλειά φυσικά, αλλά το θέμα των δικαιωμάτων μου, είναι το Α και το Ω.

7.Θες να μου πεις μια αντίδραση ενός αναγνώστη που σε ξάφνιασε; Είτε ευχάριστη είτε δυσάρεστη.

Γιατί να έχω δυσάρεστες; (γέλια)
Ευχάριστες πολλές.
Απο τα προσωπικά μηνύματα και τα σχόλια που λαμβάνω απο αναγνώστες , εως το βλέμμα μίας κυρίας που της παρέδωσα μια συλλογή και με κοιτούσε απο πάνω μέχρι κάτω, λες και ήμουν κάτι περίεργο κι αξιοθαύμαστο (χαμόγελο).
Συγκινητική στιγμή, όταν έβαλε το χέρι μου ανάμεσα στα δικά της κι αποχαιρετιστήκαμε.

8.Έχω την αίσθηση ότι τα έργα σου βγάζουν μια μελαγχολία. Έχει να κανει μ΄ εμένα ή αληθεύει;

Θα απαντήσω με ενα ποίημα

Τα έδιωξα ολα..

επειδή

δε μου έλειπε κάτι.

Τα είχα ολα..

κι επειδή δε μου βάσταγαν,

τα έδιωξα ολα.

Η Ολοκλήρωση.

9.Πριν 4-5 χρόνια έτυχε να σου γράψω ένα σχόλιο σε κάποιες φωτογραφίες σου κι εσύ με ευγένεια μου απάντησες. Δέχεσαι να μπερδέψω λίγο το τότε και το τώρα;

Για να δούμε.

10.Έγραψα: «εξαιρετική στιγμή! Καταγραφή που δεν μοιάζει να τους δείχνεις με το δάχτυλο!

Μπράβο ρε Χρηστό! Ματιά με σεβασμό και ευαισθησία!

Το μουντό χρώμα που επέλεξες, δένει άριστα με τη ζωή τους..»

Απάντησες: «ευχαριστώ πολύ Σία! Είναι όμορφο κι άλλοι άνθρωποι να βλέπουν κάτι το οποίο δεν έχει δει ο κάθε δημιουργός και να το αναλύουν διαφορετικά. Μου άρεσε αυτό για την καταγραφή και το δάχτυλο...»

Ερώτηση: Στα ποιήματά σου, έτυχε κάποιος να δει διαφορετικά πράγματα, να τα αναλύσει διαφορετικά και να στο πει;

Λίγες φορές, αλλά κι εκείνες, μου είπαν κάποια πράγματα για το πως τα ποιήματά μου ενσωματώνονται στις εμπειρίες άλλων ανθρώπων.

Δε συμβαίνει συχνά πάντως, γιατί τα γραπτά είναι αρκετά “κάθετα” και κοφτά.
Δε μου αρέσει το γύρω γύρω απο τις λέξεις. Είμαι όπως λένε, ευθής.
Γράφω περισσότερο με εικόνες.
Σπανίως, κι εφόσον είναι απαραίτητο, χρησιμοποιώ τα “μου”, “σου”, “μας” κλπ.
Όταν χρησιμοποιείς τέτοιες λέξεις, ορίζεις μια κατεύθυνση.
Είναι διαφορετικό να πείς “η ψυχή μου” και διαφορετικό “η ψυχή”.
Λέγοντας “η ψυχή”, το ποίημα απλώνει, φεύγει απο εμένα και γίνεται κτήμα του αναγνώστη.
Αυτός, το παίρνει και το ερμηνεύει όπως θέλει.
Επίσης, δε θέλω ποτέ να αναλύω τα ποιήματά όταν μου το ζητάνε.

11.Έγραψα: «μ αρέσει ο τρόπος που βλέπεις και αντιμετωπίζεις τα πράγματα...!!!!

Ωραίο κάδρο και επεξεργασία!

Η οδοντογλυφίδα και η ανοιχτή εφημερίδα κάνει τη διαφορά

Μοιάζει με καουμπόι χωρίς άλογο και καπέλο...»

Απάντησες: «Σε ευχαριστώ κι εδώ Σία! Δημιουργική η ιδέα σου και το πως την είδες εσύ. Με είχε πιάσει να το πω-μου κάθονταν κιόλας βέβαια-Σία, να φωτογραφίζω "κοινωνικές φωτό" μια εποχή. Προβληματισμένες θα τις έλεγα. Χαίρομαι που μεταφράζεις το νόημά της!!»

Ερώτηση: Σήμερα που τα κοινωνικά προβλήματα έχουν πολλαπλασιαστεί, κατά πόσο έχει επηρεαστεί ο τρόπος που γράφεις; Έχει αλλάξει καθόλου η θεματολογία σου;

Όπως αναφέρω πιο πάνω, γράφω για γενικότητες που με απασχολούν και που απασχολούν και αρκετούς απο τους αναγνώστες μου.
Συνήθως γράφω για τα κλισέ, που θεωρώ πως είναι τα πιο σημαντικά τελικά.
Έχουμε φτάσει σε σημείο να μη μιλάμε γι’αυτά απαξιώνοντας τα, φοβούμενοι ίσως να τα αγγίξουμε, λες και τα γνωρίσαμε όλα, αναλωθήκαμε και καταλήξαμε. Δε νομίζω.
Έτσι λοιπόν, ο τρόπος γραφής μου δεν έχει επηρεαστεί απο τα κοινωνικά προβλήματα που έφερε η κρίση.
Άλλο πράγμα η θεματολογία μου, κι άλλο η βοήθεια που προσφέρω όπου μπορώ.
Δεν γράφω για την καθημερινότητα.

12.Έχεις ονομάσει τις συλλογές σου «Πωλείται πνεύμα» και «Μη-Δεν», κρύβεται  μια τάση αυτοσαρκασμού πίσω από αυτούς τους τίτλους;

Καμία τάση.
Το “Πωλείται Πνεύμα” πήρε το όνομά του γιατί κάνει αυτό που λέει.
Γενικά είμαι κυνικός. Αυτό φαίνεται και στα γραπτά μου.
Πολλές έννοιες τις μηδενίζω ή τουλάχιστον τις βάζω να αντιμετωπίσουν την άλλη τους όψη. Η ζωή είναι τραγική απο φύση της. Όλα κάποτε, καταλήγουν.
Απο την ομορφιά του υλικού μας σώματος, έως την αγάπη.
Το “ΜΗ-ΔΕΝ” είναι η φυσική συνέχεια του “Πωλείται Πνέυμα”.
Πήρε το όνομά του, περισσότερο απο την απόρριψη των εννοιών που περιέχει.
Κάπως έτσι όπως τα λέω πιο πάνω.
Κατά τ’άλλα καθόλου μηδενιστικό ή πεσιμιστικό.
Θα έλεγα αντιθέτως, ρεαλιστικό.
Περιέχει δέκα διαφορετικά ποιήματα, πιο σκληρά και πιο ώριμα.
Εξ’ου και το εντελώς διαφορετικό εξώφυλλο.

12. Σ΄ ευχαριστώ πολύ Χρήστο! Εύχομαι κάθε επιτυχία και φυσικά καλή συνέχεια σ΄ αυτά που κάνεις.

Εγω σ’ευχαριστώ Σία

Εύχομαι όλο και συχνότερα να γνωρίζω ενδιαφέροντες ανθρώπους , όλο και συχνότερα να έχω την ευκαιρία να διαβάζω κάτι που θα με ιντριγκάρει , όλο και συχνότερα να γράφω για νέους ανθρώπους που ξεχωρίζουν!

Σία Χαλικιά

Υ.Γ.

-1:Το προσωπικό του ιστολόγιο  είναι το Lost In Thoughts http://www.thoselostthoughts.blogspot.gr/

 -2: όλες οι φωτογραφίες που χρησιμοποιήθηκαν για αυτό το άρθρο ανήκουν στο Χρήστο Μαθιουδάκη.

-3:

Αυτό που θα γυρνάει πάντα πίσω.
Αυτό που θα γερνάει πάντα μαζί μου,
που θα μου δίνει μια μπουκιά να φάω
μια σταγόνα νερό να πιώ,
αυτό θα είναι ο κόσμος μου.

Μεγαλωμένος σε μια στενούλα κάμαρα
χωρίς ταβάνι,
στεγανός απο ανθρώπινα πάθη,
τριγυρισμένος μονάχα με τις δικές μου αλήθειες.

Λίγο χαρτί,λίγο μελάνι
κι η μοναξιά του περαστικού που βλέπω απ'το μπαλκόνι.
Λίγη σιωπή,λίγη ανάγκη
κι οι θεωρίες,πως μόνος κανείς,ποτέ δεν παγώνει.

28/5.014(23:09)

Ξέχασα τα προβλήματα.
Χλωμοί ποιητές.
Κάθονται στα 
στρογγυλά τραπέζια.
Φωνές υπόκωφες.
Τοίχοι τριγυρω 
απ'το πλακόστρωτο.
Περίσσια και ερημία.
´Ολα και τίποτα.
Σήμερα καταβυθίζομαι
σε μια πικρή ηρεμία.
Τι είμαι και τι έχασα;
Ξεκίνησα καν;
Τελείωσα;

Τι ήμουν και τι έχασα;

17/6.014(22:02)

Έμαθα να γεύομαι σιωπή.
Τραγούδια
σιγανές πνοές
άπορες θύμησες.

Προσεχτικά κλείνω πληγές.
Ανοιχτές ουλές
στίγματα
αγοραίες ελπίδες.

Κουράστηκα σε σκέψεις.
Κλειδωμένες καρδιές
πρόσφυγες ψυχές
έρημες λέξεις.

Μα πρίν σταματήσω
το λησμόνησα.
Πήρα το άκρο της μνήμης 
και με μιάς
στην αρχή πάλι το ένωσα.

Χρήστος Μαθιουδάκης.

7/06.014(15:12)

Στην καρδιά της Άννας

Γνώρισα την Άννα πριν περίπου δυο χρόνια στη βιβλιοθήκη της Αμαλιάδας. Παρακολουθήσαμε μαζί τα μαθήματα του «εργαστηρίου γραφής» με την Ελένη Σκάβδη. Εκεί έχοντας την ευκαιρία να ακούσω κείμενα δικά της, μπόρεσα να «κοιτάξω» λίγο παραπάνω μέσα της και να δω τόσο την ευαισθησία της όσο και τη δύναμή της. Η Άννα είναι μια γυναίκα που μοιράζει το χρόνο της ανάμεσα στο σχολείο, την οικογένειά της αλλά και τη γραφή της. Αυτές τις μέρες μας παρουσίασε το πρώτο της βιβλίο και σκέφτηκα να την ρωτήσω για πράγματα παραπάνω για αυτή της την εμπειρία. 

1. Ξεκινώντας θα ήθελα να μου δώσεις μια πολύ σύντομη περιγραφή της υπόθεσης του βιβλίου σου , χωρίς να αποκαλύψεις τα πάντα και χάσουμε το ενδιαφέρον μας να το διαβάσουμε.

 Το βιβλίο πρώτα απ' όλα είναι ερωτικό. Ξεκινά με τον εφηβικό έρωτα της Αντιγόνης, την εξέλιξη του με την πάροδο του χρόνου, τις ανατροπές που της επιφυλάσσει η ζωή. Επίσης είναι κοινωνικό γιατί εμπλέκει την οικογένεια, την καθημερινότητα, την παράδοση...

2. Η ιστορία αυτή ήταν κάτι που δούλευες μέσα σου καιρό ή είναι κάτι που γεννήθηκε ξαφνικά;

Νιώθω τυχερή γιατί μέσα μου υπάρχουν πολλές ιστορίες... που σπρώχνουν για να βγουν. Θέλω να πω ότι δεν με κούρασε η γραφή του, μάλλον το αντίθετο... με ανακούφισε. Όπως όταν γέννησα τα παιδιά μου, που ήξερα πως ήταν η ώρα. Ήταν έτοιμα να αποχωριστούν το σώμα μου και εγώ ήμουν έτοιμη να τα υποδεχτώ.

3.  Οι ήρωες έχουν στοιχεία ανθρώπων που γνωρίζεις ή είναι εντελώς φανταστικοί; Έχεις «πατήσει» πάνω σε μια γνωστή προσωπική ή φιλική ιστορία;

Ένα κομμάτι του βιβλίου βασίζεται σε αληθινά γεγονότα. Η μία ηρωίδα μου, η Νάγια υπήρξε και ήταν όπως ακριβώς φαίνεται στο βιβλίο. Η άλλη, η Αντιγόνη είναι ένα κράμα αλήθειας και φαντασίας. Ο Στέφανος... υπάρχει παντού γύρω μας με διαφορετικά ονόματα!

4.  Ποια ήταν η στιγμή που είπες «ήρθε η ώρα να κάνω αυτό το βήμα» ; Ήταν ένα γεγονός που σε παρακίνησε ή κάποιος άνθρωπος; Για παράδειγμα τα μαθήματα που παρακολουθήσαμε με την Ελένη ήταν για εσένα ένα έναυσμα;

Σχεδόν ολόκληρο το μυθιστόρημα υπήρχε από καιρό αποθηκευμένο στον υπολογιστή μου. Στο εργαστήρι γραφής η Ελένη με έκανε να πιστέψω ότι τα γραπτά μου είναι αξιόλογα... Το καλοκαίρι λοιπόν - που έχω πιο πολύ ελεύθερο χρόνο για σκέψεις και αποφάσεις - ένιωσα ότι ήρθε η ώρα να το μοιραστώ...

5.  Ποιος ήταν ο πρώτος που διάβασε το κείμενό σου και σου είπε τη γνώμη σου;

Οι άνθρωποι του εκδοτικού...

6.  Δέχτηκες να κάνεις διορθώσεις – βελτιώσεις στην ιστορία σου ή  αισθανόσουν ότι θα μείνει έτσι όπως πρωτογράφτηκε;

.Δεν χρειάστηκε να μπω στο δίλλημα , δεν τέθηκε τέτοιο θέμα. .

7.  Πώς αντέδρασαν οι συνάδελφοι και οι μαθητές σου , στο άκουσμα του νέου αυτού;

Η πιο ωραία ατάκα από συνάδελφο "Πείτε μου ότι πέρυσι που γκρεμιζόμασταν (το ρήγμα του σχολείου εννοεί) εσείς προλαβαίνατε να γράψετε!" Και από μαθητή "όλες τις σελίδες εσείς τις γράψατε:"

Σε γενικές γραμμές όλοι εξεπλάγησαν γιατί δεν το είχα συζητήσει ποτέ.

8.  Έχει υπάρξει κόσμος που σε μιλάει για την υπόθεση ή είναι νωρίς ακόμα;

Όλοι όσοι το διάβασαν επικοινωνούν μαζί μου, για να με συγχαρούν, για να συζητήσουν την υπόθεση κλπ

9.  Εσύ τι θα ήθελες να μείνει στον αναγνώστη  με την ιστορία σου;

Όλα μπορούμε να τα αντέξουμε, όλα χωράνε μέσα σε μια καρδιά, αρκεί να την έχουμε "ανοιχτή".Να φυλάμε μέσα της όσα ζήσαμε και να την αφήνουμε να μας καθοδηγεί σε όσα θα 'ρθουν.

Από εμένα,

Κάθε επιτυχία στην Άννα και καλή ανάγνωση στους υπόλοιπους!!

Σία Χαλικιά

Υ.γ.

από την περιγραφη του βιβλίου

Είναι κορίτσι κι αγαπάει σα γυναίκα. Περιμένει, υπομένει, ελπίζει. Μεγαλώνει. Γίνεται γυναίκα στην αγκαλιά του Στέφανου κι αγγίζει το όνειρο. Για λίγο. Μέχρι ν\' ανοιγοκλείσει τα βλέφαρά της αρχίζει ο εφιάλτης. Ο εφιάλτης της Νάγιας...Όνειρα, έρωτας, επιθυμίες, αγάπη, πόνος, ευθύνες, απώλεια, οδύνη, απόγνωση, παράπονο, κατανόηση, συγχώρεση, χαρά... Όλα χωράνε μέσα σε μια καρδιά. Στην καρδιά της Αντιγόνης.