Από το πρώτο κεφάλαιο μας συνεπαίρνει
η γλαφυρή περιγραφή της κίνησης του ασανσέρ. Γιατί έτσι ξεκινάει η ιστορία, με
δυο ανθρώπους κλεισμένους τρεις μέρες σ΄ ένα ασανσέρ. Είναι τόσο λεπτομερής και
με τόσο πλούσιο λεξιλόγιο, που νομίζεις ότι είσαι δίπλα και παρακολουθείς από
κοντά.
Ο ήρωας ξεκινάει με την
ιστορία των προγόνων του. Και μας την αναλύει. Παρακολουθούμε τις ζωές ανθρώπων
εντελώς διαφορετικών τριών γενιών.
Κατά την ανάγνωση έπιασα τον
εαυτό μου να σκέφτεται: Πόσες φορές δεν έχουμε όλοι αναρωτηθεί ποιοι ήταν οι δικοί
μας πρόγονοι? Δεν έχει περάσει από το μυαλό μας ποτέ η σκέψη, «θα σβήσω»; Θα με
θυμάται κανείς; Θα θέλει κανείς να με γνωρίσει; Ο συγγραφέας χρησιμοποίησε αυτό
το τέχνασμα και συμπλήρωσε το παζλ των ιστοριών των δύο αυτών προσώπων.
Σε όλο το έργο ο συγγραφέας
ανακατεύει εικόνες με μυρωδιές και όλη του η αφήγηση είναι μπλεγμένη στο σήμερα
και στο χτες. Βάζει έτσι τον αναγνώστη σε μια κατάσταση εγρήγορσης. Περιγράφει
χαρακτήρες αντίθετους και το τονίζει εύστοχα με την τεχνική των παρομοιώσεων.
Πρόκειται για ένα βιβλίο που
είναι τόσο ηθογραφία όσο και ψυχογράφημα. Περισσότερο όμως θα το κατατάσσαμε
στα ιστορικά μυθιστορήματα. Όλη η ιστορία της βόρειας Ελλάδας, με πολλές
λεπτομέρειες, περιλαμβάνεται μέσα στην ιστορία του. Πολύ σωστή η φράση κάτω από
τον τίτλο «μυθιστόρημα για έναν αιώνα».
Το μεγάλο συν του όμως είναι ότι δεν χάθηκε
μέσα στις λεπτομέρειες αυτές. Συνέχισε να πλέκει την ιστορία του αριστοτεχνικά.
Σε ταξιδεύει ταυτόχρονα σε τόπους, χρόνους και «συναισθήματα».
Ένα μείον του ίσως είναι ο
μεγάλος του όγκος, που ίσως κουράσει λίγο, τουλάχιστον στην αρχή , μέχρι να
καταφέρει κάποιος να μπει στην ιστορία.
Σ αυτό το βιβλίο υπάρχει και
κάτι διαφορετικό. Δεν υπάρχει Happy
End για κανέναν ήρωα.
Έτσι δεν είναι άλλωστε και
στην πραγματικότητα;
Πάντως η Σκιά της πεταλούδας
είναι σίγουρο ότι δεν πρόκειται να σας αφήσει καμιά σκιά, παρά μόνο έντονα
συναισθήματα και μια γλυκόπικρη γεύση.
Καλή σας ανάγνωση!
Σία Χαλικιά
Υ.γ 1
(ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΣΤΟ ΟΠΙΣΘΟΦΥΛΛΟ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ)
Το
βιβλίο αυτό είναι ένα ιστορικό μυθιστόρημα του ευρύτερου βορειοελλαδίτικου
χώρου μέσα από το χρονικό δύο οικογενειών που απλώνεται σε τρεις ολόκληρες
γενιές. Από την Ανατολική Ρωμυλία και την Αδριανούπολη στα τέλη του 19ου αιώνα
και από τα καμένα χωριά των φυλετικών ανταγωνισμών στη Μακεδονία της ίδιας
εποχής, έως τη σημερινή Θεσσαλονίκη, οι πόλεμοι, η προσφυγιά, ο ιδρώτας και τα
πάθη τόσων χρόνων έρχονται και στραγγίζουν στη συνάντηση ενός άντρα και μιας
γυναίκας έναν τριήμερο καύσωνα του Αυγούστου κάτω από περίεργες συνθήκες. Είναι
ακόμη ένα μυθιστόρημα - έπος του αγώνα της καθημερινής ζωής, καθώς και μια
ελεγεία των «αποτυχημένων», του έρωτα και του χρόνου που περνά. Πιο πολύ όμως
είναι το εκτενές μυθιστόρημα της Θεσσαλονίκης. Τα κτίρια, οι δρόμοι, τα στέκια,
οι γωνιές της, οι εξοχές της, τα περίχωρα, το δέρμα της ολόκληρο, με το
αποτύπωμα ενός ολόκληρου αιώνα.
Υ.γ. 2
Ο Ισίδωρος Ζουργός γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1964. Σπούδασε
Παιδαγωγικά και υπηρετεί στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση ως δάσκαλος. Έχει δυο
παιδιά και σήμερα εργάζεται στη Θεσσαλονίκη. Έχει συνεργαστεί στο παρελθόν με
διάφορα περιοδικά δημοσιεύοντας ποίηση και πεζογραφία, καθώς και βιβλιογραφικά
κριτικά σημειώματα. Έχει επίσης ασχοληθεί με θέματα διδασκαλίας της λογοτεχνίας
στο δημοτικό σχολείο και ιστορίας της εκπαίδευσης. Το 1996 συμμετείχε στη
συλλογική έκδοση κειμένων για την εκπαίδευση, με τον τίτλο "Αναπνέοντας
κιμωλία -γραφές εκπαιδευτικών", από τις εκδόσεις Σαββάλα. Έχει εκδώσει τα
μυθιστορήματα: "Φράουστ" (Λιβάνης, 1995/Πατάκης, 2010),
"Αποσπάσματα από το βιβλίο του ωκεανού" (Πατάκης, 2000/2007), "Η
ψίχα εκείνου του καλοκαιριού" (Πατάκης, 2002/2010), "Στη σκιά της
πεταλούδας" (Πατάκης, 2005), "Η αηδονόπιτα" (Πατάκης, 2008),
"Ανεμώλια" (Πατάκης, 2011 - Βραβείο Αναγνωστών ΕΚΕΒΙ). Επίσης,
συμμετείχε στη συλλογική έκδοση "Ζωολογία του πάνω και του κάτω
κόσμου" (Πατάκης, 2009), στη σειρά "Hotel-Ένοικοι Γραφής", που
επιμελείται ο Μισέλ Φάις.
Θεωρώ, πως τουλάχιστον στην αρχή, και με δεδομένο πως επειδή είναι αρχή δεν έχουν προλάβει να γίνουν σαφή πρόσωπα,βιώματα και καταστάσεις,μπερδεύει τον αναγνώστη με την παράλληλη και μερικές φορές επικαλυπτόμενη αφήγηση των ιστοριών.Σίγουα πρόκειται για μια ευφάνταστη κι ιδιαίτερη ηθογραφική αποτύπωση δύο βίων με τελείως διαφορετική αφετηρία,αλλά κοινό τερματισμό.
ΑπάντησηΔιαγραφή