Η Κατερίνα Διδασκάλου μιλάει στο Καινό για την πόρνη από πάνω.

Την Κυριακή 1^η Δεκεμβρίου παρακολούθησα την παράσταση «Η πόρνη από πάνω» με την Κατερίνα Διδασκάλου. Έχοντας ακούσει πάρα πολύ καλές κριτικές για το έργο, θέλησα να γνωρίσω την πρωταγωνίστρια και να μιλήσω μαζί της για την παράσταση. Ενθουσιάστηκα όταν απάντησε στο τηλεφώνημά μου και με χαρά δέχτηκε. Συναντηθήκαμε στα παρασκήνια του θεάτρου λίγο πριν την απογευματινή παράσταση και κάναμε μια συζήτηση για όλα.

Απολαύστετην!

1. Το να παίζει ένας ηθοποιός μόνος του ένα ολόκληρο έργο, δημιουργεί περισσότερο ευθύνη ή ακόμα και άγχος;

 Το να μην έχεις ένα συμπαίχτη να σου δώσει πάσα είναι ένα θέμα, αλλά ο ηθοποιός δεν είναι μόνος του, έχει την ενέργεια του κοινού και όταν είναι μόνος του, η ενέργεια του κοινού είναι ακόμα πιο παρούσα.

2. Μπαίνετε στη διαδικασία να κοιτάζετε τις αντιδράσεις του κοινού; Τι εκφράσεις τους…

 Βεβαίως! Όχι να το κοιτάζω σαν άτομα, αλλά λόγω της φύσης του μονολόγου και του πως είναι γραμμένος αυτός ο υπέροχος μονόλογος του Αντώνη του Τσιπιανίτη,  το υπέροχο αυτό έργο ( γιατί είναι ένα θεατρικό έργο) , το οποίο είναι διαχρονικό και επειδή είναι και πολύ άμεσα γραμμένο και με πολύ χιούμορ, επηρεάζει τον κόσμο.

3. Έχει χιούμορ?

 Α ναι!! Θα γελάσετε πολύ!!! Κάτι που είναι τόσο καινούριο για μένα…να ακούω τον κόσμο να γελάει...το ομολογώ!

4. Δε νιώθετε μοναξιά; Πάνω στη σκηνή, στις περιοδείες, στις πρόβες ; Ακούμε που λένε οι ηθοποιοί περνάμε πολύ ωραία στα παρασκήνια…

Ακούτε ναι. Αλλά εμένα μου πάει πολύ ο μονόλογος! Είναι η τέταρτη φορά που κάνω μονόλογο στη καριέρα μου και ειδικά ο συγκεκριμένος!

5. Θέλει σιγουριά ε?

θέλει σιγουριά και θέλει και μεγάλη αγάπη και πίστη σ αυτό που κάνεις. Ξέρετε, ότι ..νιώθω ότι ταξιδεύουμε μαζί με το κοινό…. Τους παίρνω μαζί μου σ αυτό που κάνω και αυτό είναι υπέροχο!

6. Υπάρχει σιγουριά μέσα σας μιας και είναι η τρίτη χρονιά του έργου ή υπάρχει κάθε φορά το ίδιο άγχος; Δηλαδή ξέρετε ότι πάει το έργο.

 Κοιτάξτε να δείτε το πώς αγγίζει τον κόσμο είναι διαπιστωμένο. Εγώ δεν το αντιμετωπίζω σαν κοινό απρόσωπα, αλλά σαν ανθρώπους. Τα βασικά ένστικτα είναι παντού τα ιδία, πόσο μάλλον στην ίδια χώρα Έχω να σας πω δε, ότι πέρσι που το έκανα στην Αθήνα, γιατί πέρσι που το έκανα στην Αθήνα στο θέατρο Σφενδόνη που είναι δίπλα στην Ακρόπολη ( που είναι τουριστική περιοχή) έρχονταν ξένοι. Το πιστεύετε? Ξένοι! Αμερικάνοι, Κορεάτες!!!

Είχα κάνει και μια περίληψη στα αγγλικά και επερχόντουσαν και μου έλεγαν κάτι πράγματα!!!!!! Από το στόμα αυτών των ανθρώπων άκουσα επίσης απίστευτα πράγματα!

Έρχονταν και μου έλεγαν χαρακτηριστικά :the body language…

Και εκτός αυτού η ιστορία! Τους άγγιξε η ιδία η ιστορία! Ξέρετε οι ιστορίες δεν διαφέρουν , από χώρα σε χώρα, ….

7. Μα οι άνθρωποι είναι παντού οι ίδιοι…

Ακριβώς!! Οι ψυχές είναι παντού οι ίδιες, η ανάγκη για ερώτα, ο φόβος του θανάτου, δεν διαφέρει…

  

8. Οπότε πιστεύετε ότι αυτή είναι και η  ευτυχία του έργου; Ότι δεν είναι κάτι πολύ μοντέρνο, δεν είναι κάτι πολύ παλιό, είναι κάτι διαχρονικό, που ισχύει για πάντα;

 Βέβαια! Θέλετε να σας πω κάτι, για να βάλουμε τα πράγματα στη θέση τους;

Τα τελευταία χρόνια ο αριθμός των κακοποιημένων γυναικών έχει αυξηθεί δραματικά. Και δεν είναι κάτι που το λέω εγώ, το λένε οι έρευνες, το λένε οι συνάδελφοί σας. Από την άλλη οι ιστορίες που έρχονται και μου λένε στα καμαρίνια , όταν έρχονται πίσω για να μιλήσουμε , είναι συγκλονιστικές. είναι το ίδιο ακραίες και περισσότερο. Είναι απίστευτο τι ακούω.

9. Τους δέχεστε στο καμαρίνι; Δεν είστε απόμακρη;

 Αλλοίμονο!! Αλλοίμονο!!

10. Ο κόσμος πιστεύει ότι είναι πολύ δύσκολο να πλησιάσει τον αγαπημένο του καλλιτέχνη και να του μιλήσει Ειδικά αν είναι και διάσημος, επιτυχημένος…

Να σας πω κάτι? Εγώ πιστεύω ότι είναι συγκινητικό να εισπράττω αυτή την αγάπη.

Δεν σας κρύβω ότι από μόνη μου τους λέω κιόλας , ότι είναι μια δουλεία, απλώς είσαι πιο εκτεθειμένος.

11. Δεν το βλέπουν όμως όλοι έτσι κυρία Διδασκάλου. Πρέπει μάλλον να είσαι πολύ συνειδητοποιημένος.

 Πρέπει να είσαι πολύ καλά μέσα σου και πολύ σίγουρος ….

12. Και πλήρης ίσως ε; να μην ψάχνεις στην αναγνωσιμότητα αυτό που λείπει ίσως…

 Κοιτάξτε, η αναγνωσιμότητα  είναι ένα μέρος της δουλειάς μας, αναπόφευκτα, που έχει και τα καλά του , έχει και τα κακά του. Με το δισταγμό , το οποίο επίσης βλέπω, π.χ. ήρθε σήμερα στο ξενοδοχείο μια γυναίκα να μου φέρει κάτι που είχα ζητήσει και μου είπε: δεν το πιστεύω! Δεν το πιστεύω ότι σας βλέπω από κοντά. Αναρωτιόμουν πως θα τα καταφέρω να σας συναντήσω….

13. κι εγώ ένιωθα πολύ άσχημα ! πίστευα ότι θα δω μπροστά μου , μια γυναίκα πολύ σοβαρή, ψυχρή, ίσως απόμακρη…τι να σας πω! Ξαφνιάστηκα πολύ ευχάριστα!!

 Να είστε καλά!!!!

14. Όλο το έργο είναι ένας γυναικείος μονόλογος. Πώς εξηγείτε ότι γράφτηκε από άντρα και πέτυχε; Πως το κατέφερε;

Α!!! γιατί τα αγόρια τα αφορούν οι γυναίκες!

Όταν τον ενδιαφέρει πως νιώθει μια γυναίκα είναι εύκολο! Και μην ξεχνάτε ότι ο Αντώνης είναι και καλλιτέχνης, είναι και συγγραφέας! Άλλωστε σ αυτόν, του συνέβη του ίδιου να μένει μια πόρνη πάνω από το διαμέρισμά του. Είναι κάτι που ο ίδιος το έχει πει και το μοιράζομαι μ’ εσάς! Άλλωστε μεγάλωσε με τη μητέρα του, έχει αδελφή…

  

15. Απλώς είχε την ευαισθησία να βλέπει λέτε;

 Βέβαια , βέβαια! Και ξέρετε έρχονται και πολλοί άντρες και με πολλή συγκίνηση μου σχολιάζουν το κείμενο.

16. Αυτό ήθελα να σας ρωτήσω. Πιστεύετε ότι πρέπει να έρθουν όλες οι γυναίκες να το δουν; Πιστεύετε ότι πρέπει να ρθουν ζευγάρια; Να ρθουν νέοι άντρες;

 Είναι ένα έργο για γυναίκα γραμμένο, που πρέπει να δουν όλοι οι άντρες!!! ( γέλια)

17. Συμφωνώ κι εγώ! Συμφωνώ απολύτως!!!

Εσείς έχει βρει στοιχεία δικά σας στην ηρωίδα του έργου; Στο χαρακτήρα της ίσως, στις αδυναμίες της, στη δύναμή της…

Ομολογώ ότι οι άντρες της ζωής μου , μου έχουν φερθεί πολύ καλά, αλλά να σας πω κάτι; Ένα ψήγμα των ηρωίδων που υποδύομαι, πάντα βρίσκω και ανασύρω από μέσα μου πράγματα. Αν και στη συγκεκριμένη περίπτωση πρέπει να σας πω ότι είμαι πολύ τυχερή, και θα το δείτε και επίσημα γραμμένο μέσα στο πρόγραμμα, από πού έχω αντλήσει τις ιδιαιτερότητες στο περπάτημα και στην ομιλία, γιατί σίγουρα αυτή η γυναίκα δεν είναι κοντά μου. Όμως κάνοντας ένα σεμινάριο υποκριτικής, ένα πεντάμηνο περίπου πριν ο Αντώνης μου φέρει το κείμενο, σε γυναίκες έξω από την Κόρινθο, άκουσα από τις ίδιες , ιστορίες και πήρα βλέμματα ….

18. Ήταν σαν να μελετήσατε το έργο πριν το δείτε!

 Μα ναι!!! Μα είναι υπέροχο! Είναι μεγαλειώδες αυτό! Είναι πολύ καλή τύχη!

19. Δεν ήτανε και τυχαίο ίσως.. ( γέλια)

 Όχι!!! Τίποτα δεν είναι τυχαίο!

20. Κλείνοντας ( μιας και πρέπει να αρχίσει η παράσταση) θέλω να μου πείτε αν πιστεύετε ότι το κοινό της επαρχίας διαφέρει από το κοινό Αθήνας . Ακούμε διάφορα κατά καιρούς.

 Μα οι άνθρωποι έχουν παντού τις ίδιες ανάγκες. Και όπως διαφέρει το κοινό από βράδυ σε βράδυ, έτσι διαφέρει και από πόλη σε πόλη. Για παράδειγμα χτες στο Αίγιο έπρεπε να περιμένω να σταματήσουν να γελάνε. Από την άλλη μου έχει συμβεί να έχω από κάτω ένα κοινό τόσο παγερό , αλλά στο τέλος να με περιμένουν για να μου πουν: Μας συγκλονίσατε!

21. Κύρια Διδασκάλου σας ευχαριστώ πάρα πολύ!!!

Να είστε καλά!!! Εύχομαι να ευχαριστηθείτε την παράσταση!

-Ευχαριστήθηκα πολύ αυτή τη συνάντηση και λυπάμαι που δεν μπορέσατε να δείτε κι εσείς την έκφραση και το πάθος της συζήτησης. Το χρώμα που είχε η κάθε λέξη! Την ευγένεια της παρουσίας της!

Το χαμόγελο στην απάντηση που μου έδωσε όταν της είπα ότι την θεωρούν ντίβα….

«Ντίβα δεν είναι το ύφος, είναι να σε κάνω να φύγεις από το θέατρο και να μην ξεχάσεις αυτό που είδες! Τι είσαι το αποδεικνύεις με τη δουλειά σου.»

Βρήκα την κύρια Διδασκάλου πολύ απλή και ζεστή σαν άνθρωπο και ταυτόχρονα πολύ κομψή και  εντυπωσιακή σαν παρουσία.

Η πρότασή μου είναι να πάτε να παρακολουθήσετε αυτήν την παράσταση!

Θα δείτε μόνο μια γυναίκα , ένα κείμενο και πολύ ταλέντο!!!

Σία Χαλικιά

  

«Η πόρνη από πάνω»

«Η πόρνη από πάνω» με πρωταγωνίστρια την Κατερίνα Διδασκάλου, που παίζεται για τρίτη χρονιά και έχει κάνει αίσθηση στην Αθήνα και στην επαρχία, παρουσιάζεται σήμερα στο Λαζαράκειο Δημοτικό Μέγαρο.

Η εξαιρετική θεατρική παράσταση έχει λάβει πολύ θετικές κριτικές που την κάνει να ξεχωρίζει.

Θα πραγματοποιηθούν δύο παραστάσεις , στις 6:30 το απόγευμα και στις 9 το βράδυ.

Και αύριο να περιμένετε και τη συνέχεια με πολλές εκπλήξεις!!!

Η φωτογράφος Ελένη Ρημαντωνάκη μιλάει στο Καινό

 

 Είναι πέντε χρόνια τώρα που παρακολουθώ τις φωτογραφίες της Ελένης Ρημαντωνάκη σε διάφορα φωτογραφικά site και στο facebook. Στην αρχή με εντυπωσίασαν τα θέματά της , που παρουσίαζαν ανθρώπους και τοπία από ολόκληρο τον κόσμο. Αργότερα κατάλαβα ότι τη διαφορά κάνει η διεισδυτική ματιά της και ο τρόπος που επιλέγει να παρουσιάσει κάτι. Με όπλα της την αφαίρεση και τη λιτότητα και κόντρα στην τάση υπερβολής και εντυπωσιασμού που επικρατεί συμμετέχει σε εκθέσεις και διαγωνισμούς και ξεχωρίζει.  

Τα τελευταία χρόνια διαβάζω γι΄ αυτήν παντού.

Το περιοδικό φωτογράφος παρουσιάζει συνεχώς φωτογραφίες της σε διάφορα θέματα (τοπίο, χρώμα κτλ), αλλά και  μέρη μιας ολόκληρης σειράς φωτογραφιών όπως τα "Mannequins".

Η Φ.Ε.Κ. Πάφου την επέλεξε να είναι η μία από τους τρεις φωτογράφους δρόμου που θα παρουσιάζει τη δουλειά της.

Η διεθνής διαδικτυακή κοινότητα 121 clicks επέλεξε μέσα από το Flickr φωτογραφίες της σε θέματα όπως 5 συμβουλές για την φωτογραφία δρόμου, έβαλε το portfolio της στο flickr ανάμεσα αυτά που θα μπορούσαν να εμπνεύσουν κάποιον που ασχολείται με την φωτογραφία δρόμου κλπ.

Πολλά ελληνικά site φωτογραφίας έχουν συνεχώς δικές της δουλείες ως τη φωτογραφία ημέρας, δηλαδή ως τη φωτογραφία που ξεχώρισε.

Οι ATENISTAS από τον διαγωνισμό τους  "'Άνθρωποι στην πόλη" επέλεξαν φωτογραφία της να εκτεθεί στον σταθμό του μετρό στο Σύνταγμα.

Οι συντελεστές της έκθεσης - Photovision 2013 - συμπεριέλαβε φωτογραφία της ανάμεσα σε αυτές έκθεσε για να την φετινή διοργάνωση στις εγκαταστάσεις του Ολυμπιακού σταδίου.

Και τέλος σε φετινό τεύχος του αμερικάνικου διαδικτυακού περιοδικού "Inspired Eye" που ήταν αφιερωμένο σε γυναίκες φωτογράφους από όλο τον κόσμο την τίμησε ως μια από αυτές που θα συμπεριλάβει φωτογραφίες της, συνέντευξη αλλά και επιλέγοντάς την να είναι δική της η φωτογραφία του εξωφύλλου του!

          «Εκμεταλλευόμενη» λοιπόν τη φιλία μου μαζί της, της ζήτησα να μου δώσει μια μικρή συνέντευξη ώστε να τη γνωρίσετε κι εσείς και με πολλή χαρά δέχτηκε!

1. Πόσα χρόνια ασχολείσαι με την φωτογραφία;

Η ενασχόληση μου με την φωτογραφία άρχισε από πολύ παλιά. Από το 1985 περίπου όταν αγόρασα την πρώτη μου αναλογική μηχανή και παρακολούθησα δύο χρόνια στην σχολή φωτογραφίας Focus. Εκεί έμαθα πολύ βασικά πράγματα και ήρθα σε πρώτη επαφή με την ιστορία της φωτογραφίας και τους μεγάλους φωτογράφους. Έμαθα επίσης να εμφανίζω μόνη μου τα ασπρόμαυρα φιλμ που τραβούσα και να εκτυπώνω τις φωτογραφίες μου σε σκοτεινό θάλαμο. Ακολούθησε όμως ένα μεγάλο χρονικό διάστημα που είχα σταματήσει να ασχολούμαι ουσιαστικά με την φωτογραφία και είχα περιοριστεί στις αναμνηστικές φωτογραφίες. Ξανάρχισα να τραβάω φωτογραφίες όταν αγόρασα την πρώτη μου ψηφιακή μηχανή, αλλά κυρίως όταν άρχισα να δημοσιεύω φωτογραφίες μου στο διαδίκτυο σε διάφορες φωτογραφικές κοινότητες το 2007. Εκεί πήρα σχόλια που με βοήθησαν να βελτιωθώ, αλλά και είδα πολλές φωτογραφίες από σύγχρονους φωτογράφους οι οποίοι και επηρέασαν την δουλειά μου. Από τότε η φωτογραφία έχει γίνει τρόπος ζωής και μου έχει γίνει απαραίτητη.

2. Τι εννοούμε όταν λέμε φωτογραφία δρόμου;

Σαν φωτογραφία δρόμου θεωρείται το είδος που ασχολείται με την καθημερινότητα και την καταγραφή σκηνών κυρίως σε ένα αστικό περιβάλλον, αλλά και γενικότερα όπου κινείται ο άνθρωπος. Ο φωτογράφος προσπαθεί να πιάσει στιγμές που μπορεί να περιέχουν κάτι αστείο ή περίεργο ή τραγικό,  να αποτυπώσει την γλώσσα του σώματος, να παίξει με το φως και τις σκιές, να βρει ενδιαφέρον σε ένα συνηθισμένο μέρος. Το κυνήγι με την αποφασιστική στιγμή είναι αυτό που χαρακτηρίζει την φωτογραφία δρόμου γι αυτό και δεν πρόκειται για στημένη φωτογράφιση.

3. Δεν περιλαμβάνει και τις έννοιες πορτραίτο ή ταξιδιωτική φωτογραφία;

Συνήθως το πορτραίτο είναι στημένο (αν και αυτό δεν είναι απόλυτο), αλλά κυρίως η λήψη είναι πιο κοντινή έτσι που να επικεντρώνεται στον εικονιζόμενο. Επίσης η χρήση ζουμ φακού βοηθάει στο να ξεχωρίσει το άτομο από το περιβάλλον του. Αντίθετα η φωτογραφία δρόμου έχει πιο ανοιχτά κάδρα, χάρις την χρήση ευρυγώνιου φακού, μέσα στα οποία υπάρχουν πολλές πληροφορίες για το περιβάλλον στο οποίο κινείται ο άνθρωπος. Στην ταξιδιωτική φωτογραφία, τα όρια με την φωτογραφία δρόμου δεν είναι πάντα ξεκάθαρα. Εγώ στις φωτογραφίες από τα ταξίδια μου προσπαθώ να συνδυάσω αυτά τα δύο είδη. Αυτό που έρχεται όμως στο μυαλό μας όταν μιλάμε για ταξιδιωτική φωτογραφία, είναι το φολκλόρ που συνοδεύεται με την φωτογράφιση κάποιου ξένου για μας τόπου.

4. Οι φωτογραφίες σου παρουσιάζουν την καθημερινότητα ανθρώπων από ολόκληρο σχεδόν τον κόσμο. Η αγάπη σου για τα ταξίδια σε έκανε να ασχοληθείς με την φωτογραφία ή η φωτογραφία σε οδήγησε στην αναζήτηση νέων θεμάτων;

Η αγάπη μου για την φωτογραφία προϋπήρχε της αγάπης μου για τα ταξίδια και σίγουρα είναι πιο δυνατή. Για μένα δεν νοείται ταξίδι χωρίς φωτογραφία, αλλά και  φωτογραφία δεν κάνω μόνο στο ταξίδι. Είναι τρόπος ζωής και προσπαθώ να φωτογραφίζω όπου και να βρίσκομαι. Σίγουρα είναι πιο εύκολο να φωτογραφίζεις όταν είσαι σε ένα ταξίδι, όπου όλα είναι καινούργια και συναρπαστικά. Αλλά και η πρόκληση να βρεις κάτι εκεί που κινείσαι καθημερινά και να δημιουργήσεις ένα ενδιαφέρον αποτέλεσμα δίνει μεγάλη ευχαρίστηση.

5. Σου έχει συμβεί να ενοχληθεί κάποιος από την παρουσία του φακού σου;

Όταν ασχολείσαι με την φωτογραφία δρόμου, χρησιμοποιείς ευρυγώνιους φακούς και όχι ζουμ. Αυτό σημαίνει ότι αναγκαστικά έρχεσαι κοντά στα θέματα σου και γίνεσαι αντιληπτός. Λογικό είναι λοιπόν κάποιοι από τους φωτογραφιζόμενους να έχουν αντίρρηση στο να φωτογραφηθούν ή να ενοχλούνται. Ναι, μου έχει συμβεί αρκετές φορές. Σε αυτές τις περιπτώσεις προσπαθώ με την συζήτηση να μετριάσω το αρνητικό κλίμα και να περάσει το περιστατικό όσο γίνεται πιο ανώδυνα.

6. Τα τελευταία χρόνια παρακολουθώ ότι διακρίνεσαι συνεχώς τόσο στην Ελλάδα όσο και στο εξωτερικό. Πως αισθάνεσαι γι αυτό;

Αυτές οι διακρίσεις μου δίνουν μεγάλη χαρά. Είναι πολύ ωραίο να βλέπεις ότι αρέσει η δουλειά σου και σε άλλους ανθρώπους εκτός από εσένα. Είναι ένας τρόπος επικοινωνίας. Δείχνεις μια φωτογραφία που αρέσει σε σένα και παίρνεις μια θετική απόκριση από την άλλη άκρη. Καλό είναι όμως να καταλαβαίνουμε όλοι μας ότι δεν αρκεί να κάνεις κάτι που θα πάρει πολλά like, για παράδειγμα. Δεν είναι αυτός ο σκοπός. Μια επανάπαυση αυτού του είδους είναι επικίνδυνη και δεν σε αφήνει να πας παραπέρα. Το ζητούμενο είναι να κάνεις κάτι που να είναι ξεχωριστό ακόμα και αν δεν αρέσει σε πολύ κόσμο. Προσωπικά δεν έχω φτάσει σε αυτό το σημείο, αλλά είναι ένας στόχος μου.

7. Σε κάνει να είσαι πιο «προσεκτική» σε αυτά που επιλέγεις να δημοσιεύσεις;

Μια αυτοκριτική στο τι θα δημοσιεύσω πάντα την κάνω. Δεν επιλέγω όμως να δημοσιεύσω μόνο φωτογραφίες που καταλαβαίνω ότι θα αρέσουν. Δημοσιεύω εν γνώση μου και φωτογραφίες που ξέρω ότι θα έχουν μικρή ανταπόκριση. Το κάνω όμως γιατί νοιώθω ότι με εκφράζουν.

8. Φωτογραφία είναι καταγραφή μια συγκεκριμένης στιγμής ή καταγραφή της πραγματικότητας που αντιλαμβάνεται ο φωτογράφος;

Η φωτογραφία περιέχει πάντα την υποκειμενικότητα του φωτογράφου. Αυτός θα επιλέξει τι θα συμπεριλάβει μέσα στο κάδρο του και τι θα παραλείψει και άρα είναι η δική του πραγματικότητα αυτή που βλέπουμε. Όσο και αν εκ πρώτης όψεως μια φωτογραφία μας φαίνεται ότι απεικονίζει τα πράγματα όπως ακριβώς συνέβησαν, στην ουσία ο φωτογράφος έχει παίξει ένα πολύ μεγάλο ρόλο, παρεμβάλλοντας την δική του ματιά σε αυτό που μας δείχνει.

9. Ποια είναι η φωτογραφία σου , για την οποία νιώθεις πραγματικά ότι καμαρώνεις γι΄ αυτή;

Είναι μια φωτογραφία που τράβηξα στην Αίγυπτο και θεωρώ ότι η τύχη με βοήθησε στο να βρεθώ μπροστά σε αυτή την στιγμή και στο να μπορέσω να την αποτυπώσω έτσι όπως ήθελα. Μάλιστα είναι μια φωτογραφία που προκαλεί πολλά ερωτηματικά για το τι είναι ακριβώς αυτό που απεικονίζει. Αυτοί που την βλέπουν συνήθως με ρωτάνε από πού βγαίνει αυτό το χέρι. Η αλήθεια είναι ότι ούτε και εγώ δεν ξέρω να εξηγήσω με σιγουριά τι είναι αυτό που βλέπουμε. Μπορώ μόνο να κάνω υποθέσεις. Μόλις έχουμε κάνει μια στάση σε ένα χωριό στην μέση της Αιγύπτου και το πρώτο πράγμα που βλέπω μπροστά μου είναι αυτόν τον άνθρωπο να συνομιλεί με κάποιον που βρίσκεται στο σκοτάδι πίσω από αυτή την τρύπα. Αυτόματα κάνω 2 – 3 κλικ. Δεν καταλαβαίνω τι λένε, διαβάζω μόνο την γλώσσα του σώματος. Ο άνθρωπος απ’ έξω μάλλον ζητάει κάτι και το χέρι από μέσα του απαντάει αρνητικά. Κάτω στο πάτωμα (δεν φαίνεται στην φωτογραφία) υπάρχουν καφάσια με αιγυπτιακές πίτες οι οποίες φτιάχνονται σε πέτρινους χτιστούς φούρνους. Υποθέτω λοιπόν ότι πίσω από την μαυρισμένη τρύπα, είναι ένας τέτοιος φούρνος και αυτή είναι μια συνομιλία μεταξύ πελάτη και φούρναρη. Αγαπώ αυτή την φωτογραφία γιατί πιστεύω ότι κατάφερα να πιάσω την αποφασιστική στιγμή και η στάση του ανθρώπου στο πρώτο πλάνο μαζί με το μυστήριο του χεριού μέσα στην τρύπα, κρατάνε το ενδιαφέρον του θεατή.

10. Συχνά βλέπουμε υπερβολικά επεξεργασμένα αρχεία, σε σημείο που τα τοπία (για παράδειγμα) μοιάζουν εξωπραγματικά. Υπάρχει κίνδυνος να καταστρέψουμε μια εικόνα με τον υπερτονισμό της και τι είναι αυτό που πρέπει να προσέχουμε;

Το τι είναι ωραίο σε μια φωτογραφία είναι υποκειμενικό. Συνήθως κάποιος που αρχίζει να ασχολείται με την φωτογραφία, εντυπωσιάζεται από εικόνες που είναι πάρα πολύ έντονα επεξεργασμένες και μπαίνει στον πειρασμό να κάνει και αυτός το ίδιο. Η προσωπική μου άποψη είναι ότι μια φωτογραφία δεν πρέπει να έχει υπερβολική επεξεργασία αλλά να είναι όσο γίνεται πιο κοντά στην πραγματικότητα.

Αυτό επιλέγω να κάνω και εγώ στις φωτογραφίες μου.

11. Εσύ χρησιμοποιείς κάποιο πρόγραμμα επεξεργασίας;

Χρησιμοποιώ το photoshop αλλά οι επεμβάσεις που κάνω είναι πολύ μικρές. Προτιμώ να εστιάζω στο κάδρο, στην φόρμα και στο περιεχόμενο της φωτογραφίας και όχι στην επεξεργασία της.

 12. Έχεις σκεφτεί ποτέ να εργαστείς ως επαγγελματίας φωτογράφος ή πιστεύεις ότι θα χάσεις την ελευθερία που έχεις τώρα;

Δεν αισθάνομαι ότι έχω την άνεση να γίνω επαγγελματίας φωτογράφος. Και μόνο η σκέψη αυτή άλλωστε, μου φέρνει άγχος. Προτιμώ να είμαι ερασιτέχνης και να τραβάω μόνο αυτά που μου αρέσουν και όχι κάτι που μου έχουν αναθέσει. Βλέπω την φωτογραφία σαν μορφή έκφρασης και φοβάμαι ότι αυτό θα χαθεί αν μπει μέσα σε καλούπια.

13. Θα δώσεις συμβουλή σε όλους εμάς που αγαπάμε τη φωτογραφία και είμαστε ακόμα στην αρχή;  

Αισθάνομαι ότι και εγώ μαθαίνω ακόμα για την φωτογραφία αλλά μπορώ να μοιραστώ κάποια πράγματα που είδα ότι δουλεύουν σε μένα. Πιστεύω ότι όσο τραβάμε φωτογραφίες και όσο βλέπουμε φωτογραφίες από καταξιωμένους φωτογράφους τόσο βελτιωνόμαστε. Θέλει λοιπόν κυνήγι και εξάσκηση. Επίσης πρέπει να μπορούμε να ακούμε τα σχόλια για τις φωτογραφίες μας με ανοιχτό μυαλό.

  

-Ελένη σ΄ ευχαριστώ πολύ και σου εύχομαι να έχεις πάντα επιτυχίες!

-Εγώ σε ευχαριστώ πάρα πολύ για την ευκαιρία που μου έδωσες να μιλήσω για τον εαυτό μου και τις εμπειρίες μου, μέσα από το blog σου!

Σία Χαλικιά

Υ.γ.

-Για όποιον θέλει να δει κάτι περισσότερο από την Ελένη Ρημαντωνάκη μπορεί να περιηγηθεί στη σελίδα της στο Flicr: http://www.flickr.com/photos/44554703@N07/

 -Όλες οι φωτογραφίες αυτού του άρθρου ανήκουν στην Ελένη Ρημαντωνάκη

Ξεκινούν οι εγγραφές στη Φιλοτεχνική

Αν είστε ενήλικες που ψάχνετε για πρόσθετη εκπαίδευση ή ενεργοί πολίτες που επιθυμείτε να αναπτύξετε το επίπεδο των γενικών σας γνώσεων , σας έχω ευχάριστα νέα. Ξεκινάει το τέταρτο εξάμηνο της Φιλοτεχνικής.

Οι εγγραφές θα γίνονται στην έδρα της Φιλοτεχνικής, στην Παπαχριστοπούλειο Βιβλιοθήκη Αμαλιάδας, στον πρώτο όροφο.

Οι ενδιαφερόμενοι μπορούν να δηλώσουν συμμετοχή στα μαθήματα που τους ενδιαφέρουν από τη Δευτέρα 30 Σεπτεμβρίου έως και την Παρασκευή 4 Οκτωβρίου 2013 και στις ώρες 12:00-14:00 & 18:00-20:00.

Το φετινό  πρόγραμμα έχει εμπλουτιστεί ακόμα περισσότερο και καλύπτει όλα τα ενδιαφέροντα σε όλους τους τομείς: επιστήμες & πληροφορική, γενική παιδεία, κοινωνικές επιστήμες, ξένες γλώσσες, καλλιτεχνικά εργαστήρια, υγεία & ευεξία, καλλιτεχνικές & φυσικές δραστηριότητες.

Ενδεικτικά κάποια από τα μαθήματα θα είναι: 

• Αρχαία Ελληνική και Βυζαντινή Ιστορία 
• Ορθόδοξη Θεολογία
• Γραμμική σχεδίαση με Η/Υ
• Φυσικές καταστροφές & Αστρικά φαινόμενα 
• Αρχαία Ελληνική Μυθολογία
• Η λογοτεχνία στην καθημερινότητα 
• «Από το χειρόγραφο στο βιβλιοπωλείο»: Η πορεία του βιβλίου μέσα από τις διαδρομές της τέχνης και της τεχνικής
• ΟΜΗΡΟΣ , ο ποιητής της Ιλιάδας
• Κοινωνιολογία
• Νεοελληνική ιστορία
• Ανθρωπολογία
• Ξένες γλώσσες 
• Πλέξιμο
• Καλλιτεχνικό Εργαστήρι
• Γυμναστική 
• LATIN χοροί
• Υγεία & Ευεξία
• Τι τρώμε; 
• Περί φωτογραφίας
• Γραφή σεναρίου
• Εισαγωγή στον κινηματογράφο 
• Πρώτες βοήθειες για πολίτες 

Τι πρέπει να γνωρίζετε ακόμα:

-Τα μαθήματα ξεκινούν τη Δευτέρα 7 Οκτωβρίου.

-Τα δίδακτρα ανέρχονται στα 20 ευρώ το εξάμηνο για 1 έως και 5 ενότητες.

-Τα μαθήματα αυτού του εξαμήνου θα πραγματοποιούνται στο χώρο της Δημοτικής Βιβλιοθήκης (πλατεία Μπελογιάννη), στο χώρο του Εμπορικού Συλλόγου (πλατεία Ανεμόμυλου) και στο χώρο του Ε.Ε.Σ (Αντ. Πετραλιά & Κολοκοτρώνη)

-Συνολικά οι εθελοντές φέτος είναι 40.

  

Μην καθυστερήσετε, οι θέσεις είναι περιορισμένες!!

Σία Χαλικιά

Υ.γ.

Για περισσότερες πληροφορίες επικοινωνείτε στο mail: vivliothikiamaliadas@gmail.com

Ο Αλέξης Αντωνόπουλος μιλάει στο Καινό για το "Σκοτάδι"

Πριν λίγο καιρό έπεσε στα χέρια μου το «Σκοτάδι» του Αλέξη Αντωνόπουλου.

Ξεκινώντας το, δεν το πήρα και πολύ στα σοβαρά. Ήταν η απαισιοδοξία που μου έβγαζε; Ήταν η φαινομενικά μη συνοχή του; Δεν ξέρω τι ήταν. Ξέρω όμως ότι λίγο λίγο με κέρδιζε και με κέντριζε ταυτόχρονα. Αναρωτιόμουν ποιος είναι αυτός που εξυμνεί το σκοτάδι; Τι είδους άνθρωπος είναι που περιγράφει τον πόνο τόσο έντονα; Αισθάνεται άραγε και ο ίδιος τόσο κενό μέσα του;  
        Όταν έμαθα ότι θα ερχόταν στην Κουρούτα για την παρουσίαση του βιβλίου του, θέλησα να τον γνωρίσω από κοντά. Εξεπλάγην με το νεαρό της ηλικίας του και τη συμπεριφορά του. Συνάντησα ένα νέο παιδί πολύ φιλικό, προσιτό και ευγενικό, πράγμα που μου φάνηκε πολύ αντιφατικό με το είδος γραφής του. Του ζήτησα λοιπόν να μου απαντήσει σε μερικές ερωτήσεις ώστε να τον καταλάβω καλύτερα κι αυτός, με πολύ χαρά, δέχτηκε αμέσως. Θέλετε να τον γνωρίσετε κι εσείς;

 1. Είσαι πολύ νέο παιδί, από ποια ηλικία γράφεις;

Οι μόνες μου αναμνήσεις στις οποίες δεν γράφω είναι πριν μάθω να διαβάζω. Θυμάμαι να είμαι τεσσάρων χρονών, να βλέπω γράμματα, να μην ξέρω τι σημαίνουν και ν’ αναρωτιέμαι για την εμπειρία της ανάγνωσης: Πώς είναι να διαβάζεις; Ακούς μια φωνή που σου διηγείται; Πώς γίνεται να καταλαβαίνεις τόσα πολλά απ’ αυτές τις μικρές ζωγραφιές;

Το πρώτο μου ‘‘βιβλίο’’ το έγραψα όταν ήμουν οχτώ χρονών. Αφορούσε μια παρέα ζουζουνιών που έπρεπε να σώσουν μια πασχαλίτσα από ένα κακό γεράκι. Το είχα χαρίσει στη μητέρα μου και η χαρά της μου αρκούσε ως επιβράβευση.

Πριν μερικούς μήνες, ανακάλυψα στην αποθήκη μια σελίδα- λογικά είχα γράψει σε αυτήν λίγο αφού έμαθα να γράφω. Το μόνο που μπορούσα να καταλάβω είναι πως η ιστορία αφορούσε μια μαϊμού- από κει και πέρα δεν μπορούσα να βγάλω νόημα.

Αυτό που προσπαθώ να πω με τα παραπάνω σαχλά παραδείγματα είναι πως η γραφή ανέκαθεν με αφορούσε. Άρχισα όμως να συνειδητοποιώ πως αυτή θα είναι η ζωή μου αφού έκλεισα τα 19. Γεγονότα με έφερναν συνεχώς αντιμέτωπο με χαρτί και στυλό. Η συγγραφή γινόταν ένα μέσο για να δημιουργώ, να επικοινωνώ και ν’ ανακαλύπτω.

 2. Το Σκοτάδι είναι το πρώτο σου ολοκληρωμένο έργο. Να υποθέσω ότι υπάρχει υλικό και για νέο βιβλίο;

Ναι. Δεν σταματάω ποτέ να γράφω, δεν μπορώ να κάνω αλλιώς. Ήδη δουλεύω το νέο βιβλίο. Άλλωστε το Σκοτάδι εκδόθηκε σχεδόν μισό χρόνο μετά την ολοκλήρωση του, και καθ’ όλη τη διάρκεια των έξι μηνών εγώ ξεκινούσα το επόμενο κεφάλαιο στη συγγραφική μου ζωή.

3. Ξεκινώντας αφιέρωσες το βιβλίο σου στον κάθε αναγνώστη. Έχοντας συνηθίσει να διαβάζω αφιερώσεις στους γονείς ή στους μέντορες ξαφνιάστηκα. Τι σε ώθησε να σ’ αυτό;

Η δημιουργία της συγκεκριμένης αφιέρωσης ήταν αυτονόητη για μένα, αφού το Σκοτάδι γράφτηκε για τον αναγνώστη και ανήκει στον αναγνώστη. Είναι μια επιστολή αγάπης σ’ έναν άνθρωπο που μάλλον δεν θα δω ποτέ το πρόσωπο του.

4. Στα κείμενα σου υπάρχει συχνή αναφορά στο «θείο». Ποια η σχέση σου με το Θεό;

Κάνεις μια πολύ εύστοχη ερώτηση, κι ακριβώς επειδή η ερώτηση σου είναι τόσο εύστοχη, δυσκολεύομαι να την απαντήσω. Αισθάνομαι πως αν δώσω μια αναλυτική απάντηση, θα καταστρέψω την εμπειρία για τον αναγνώστη.

Ας πω μονάχα το εξής: Ο ορισμός του Θεού είναι κάτι που πάντοτε με αφορούσε και πάντοτε θα με αφορά.

5. Όλο το βιβλίο μοιάζει με έναν εσωτερικό μονόλογο, άσχετα αν φαίνεται με συνομιλία. Κατά πόσο μπορούμε να πούμε ότι περιέχει βιωματικά στοιχεία ;

Δεν νομίζω να μπορεί κανείς να γράψει δίχως να διοχετεύσει στοιχεία από τη ζωή του. Αυτά τα στοιχεία έχουν τη δυνατότητα να εμφανιστούν στο κείμενο είτε κυριολεκτικά, είτε συμβολικά. Οι συμβολικές αποκαλύψεις της πραγματικότητας είναι πάντα εκεί, ακόμα κι αν ο συγγραφέας προσπαθεί να τις εξορίσει..

Και στο Σκοτάδι λοιπόν υπάρχουν συμβολικές εικόνες και πρόσωπα που αντικατοπτρίζουν, αλλοιώνουν ή ακόμα κι αντιστρέφουν κομμάτια της ζωής μου και του χαρακτήρα μου.

6. Υπάρχουν περιγραφές και εκφράσεις αρκετά σκληρές. Να υποθέσω ότι έχεις κάνει και «έκπτωση» , με σκοπό να γίνει πιο ήπιο , ώστε να είναι πιο εύκολη η έκδοσή του;

Όχι. Το Σκοτάδι δεν θα είχε εκδοθεί αν έπρεπε να κάνω «εκπτώσεις». Κριτικές και συμβουλές είναι ευπρόσδεκτες απ’ οποιονδήποτε, είτε έχει κερδίσει Νόμπελ, είτε είναι τριών χρονών. Το μόνο που με νοιάζει είναι η ιδέα, και αν όντως με βοηθάει.

Όμως οι «εκπτώσεις» στις οποίες αναφέρεσαι δεν αφορούν αισθητική, αλλά εμπορικότητα. Και δεν θα μπορούσα να επιτρέψω σε κάτι τέτοιο να ακρωτηριάσει το έργο.

Ήμουν τυχερός που το βιβλίο έφτασε στα χέρια του Θωμά Παπαστεργίου, ενός πάρα πολύ ταλαντούχου ποιητή, ο οποίος με τον εκδοτικό του οίκο Ars Poetica στηρίζει νέους συγγραφείς. Ο Θωμάς πίστεψε σ’ εμένα όταν δεν είχε κανένα λόγο να το κάνει, και προώθησε το βιβλίο γι αυτό που είναι, δίχως να προσπαθήσει να το περάσει από προκρούστη. Είναι αληθινός φίλος και μ’ έχει βοηθήσει όσο ελάχιστοι άνθρωποι.

7. Αναρωτιέμαι τι μπορεί να προκαλέσει τόσο κενό και απογοήτευση στον ήρωά σου . Η αλλοτρίωση , η απομόνωση, η μοναξιά;

Όλα όσα αναφέρεις, και ακόμα περισσότερα. Και όλα όσα αναφέρεις πηγάζουν από το γεγονός πως ο ήρωας αποτελεί, κατά μια έννοια, ένα θύμα. Ο θύτης είναι το ‘‘Σκοτάδι’’. Τι είναι το ‘’Σκοτάδι’’; Αν έχω κάνει τη δουλειά μου σωστά, το ‘‘Σκοτάδι’’ μας παρουσιάζεται στην αρχή ως ένα αρκετά απλό σύμβολο, αλλά ενώ οι σελίδες συνεχίζουν, η κατάσταση περιπλέκεται.

Στο έργο υπάρχει ένα συνεχές παιχνίδι με τους ορισμούς λέξεων: Με τη λέξη που αλλάζει νόημα ανάλογα με τη θέση της στο κείμενο, και με τη δυνατότητα της γλώσσας να μεταφέρει αυτό το νόημα μέσα από δίοδους που δεν θα ‘‘έπρεπε’’ να υπάρχουν.

 8. Διαβάζοντας αισθάνθηκα έντονα τον πόνο του. Πώς μπορεί ένας τόσο νέος άνθρωπος να γράψει τόσο καλά για αυτό το συναίσθημα , αν δεν το έχει νιώσει;

Δεν πιστεύω πως είναι θέμα ηλικίας, αφού ο θύτης του έργου, δυστυχώς, δεν δίνει ιδιαίτερη σημασία στις ηλικίες. Όσο αφορά τη δική μου εμπειρία με τον θύτη… Ίσως να μπορεί κάποιος να γράψει γι αυτόν αν δεν τον έχει γνωρίσει. Όχι εγώ. Δεν έχω τέτοιες ικανότητες. Άλλωστε υπάρχει άνθρωπος που να μην τον έχει γνωρίσει; Το βρίσκω απίθανο. Ένας από τους λόγους που επέμενα να μοιραστώ το έργο με τον κόσμο είναι επειδή πιστεύω πως όλοι ξέρουμε πολύ καλά τον θύτη. Κάποιοι είμαστε παντρεμένοι μαζί του, ενώ άλλοι τον κρύβουμε μέχρι να τον ξεχάσουμε, για λίγο, μέχρι οι φωνές του να μας θυμίσουν πως είναι ακόμα εδώ. 

9. Τι είδος καλλιτέχνης είσαι; Από αυτούς που ανακαλύπτουν την ομορφιά εκεί που άλλοι δεν μπορούν ή από αυτούς που τη δημιουργούν;

 Αυτό μπορείς να το κρίνεις μόνο εσύ και οι υπόλοιποι αναγνώστες.

10. Το Σκοτάδι τελειώνει αναπάντεχα για μένα. Η φράση «Σ΄αγαπώ» που επέλεξες είναι τελείως αντιφατική με την απογοήτευση των κυρίως κειμένων. Μου βγάζει αισιοδοξία. Κάνω λάθος;

Σε καμία περίπτωση δεν κάνεις λάθος. Δεν θα έκανες λάθος ό,τι κι αν σου έβγαζε. Το βιβλίο το αφιέρωσα σ΄ εσένα. Σου ανήκει.

11. Κλείνοντας το οπισθόφυλλο είχα μια γλυκόπικρη γεύση και χαμόγελο στο πρόσωπο. Σκέφτηκα δε, πως μου την « έσκασες» . Εσύ ποια περίμενες πως θα είναι η αντίδραση του αναγνώστη σου;

Όταν σκέφτομαι το τέλος του έργου, σκέφτομαι τη λέξη ‘‘αναγέννηση’’. Το χαμόγελο που αναφέρεις λοιπόν, αποτελεί ανεκτίμητο δώρο για μένα.

12. Σ΄ ευχαριστώ πολύ Αλέξη Αντωνόπουλε! Σου εύχομαι να έχεις πάντα το κέφι που έχεις σήμερα και τη σεμνότητα που διέκρινα κατά τη συνάντησή μας στην Κουρούτα. Καλή επιτυχία!!!!

 Εγώ σ’ ευχαριστώ για την υπέροχη συνέντευξη. Σε πάρα πολλά σημεία δυσκολεύτηκα να σου απαντήσω, το οποίο σημαίνει πως κάνεις τις σωστές ερωτήσεις!

Σία Χαλικιά

Υ.γ.

1) Λίγα λόγια για το συγγραφέα:

Ο Αλέξης Αντωνόπουλος γεννήθηκε το 1989 στην Αθήνα. Σπούδασε Ιστορία και Διεθνείς Σχέσεις στο Αμερικάνικο Κολέγιο της Αγίας Παρασκευής και Υποκριτική στο Ινστιτούτο Θεάτρου και Κινηματογράφου Lee Strasberg της Νέας Υόρκης. Από το 2011 μέχρι σήμερα έχει εργαστεί στην τηλεόραση και στον κινηματογράφο ως ηθοποιός και βοηθός σκηνοθέτη.

Μπορείτε να επικοινωνήσετε μαζί του στο: alexantonopoulos0@gmail.com

και στο : www.alexantonopoulos.com

2) Για όποιον θέλει να πάρει μια «γεύση» από το Σκοτάδι , σας παραθέτω ένα από τα αγαπημένα μου «κομμάτια» : το Κουδούνι…

ΤΟ ΚΟΥΔΟΥΝΙ

Διαλέγω την πολυκατοικία, τυχαία.

Διαλέγω τ’ όνομα, τυχαία.

Πατάω το κουδούνι.

‘‘Ποιος είναι;’’

Η χροιά του γέρικη, εξασθενημένη.

Έχω καλύψει την κάμερα με το χέρι μου.

‘‘Ποιος είναι;’’

Χτυπάω το κουδούνι.

‘‘Γιατί δεν μιλάς;’’

Χτυπάω το κουδούνι.

‘‘Ποιος είναι μωρέ;!’’

Έχει θυμώσει τα φλέγματα τον εμποδίζουν να φωνάξει.

‘‘Βρε μαλακισμένο, άλλη δουλειά δεν έχεις;’’

Χτυπάω το κουδούνι.

‘‘Φύγε! Λάθος άνθρωπο βρήκες γι αυτά.’’

Χτυπάω το κουδούνι.

‘‘Φύγε είπα! Θα καλέσω την αστυνομία!’’

Έχει αρχίσει να φοβάται.

Χτυπάω το κουδούνι.

Χτυπάω το κουδούνι.

Χτυπάω το κουδούνι.

‘‘Φύγε είπα φύγε άσε με μόνο

ούτε στο σπίτι μου δεν μπορώ

να μείνω μόνος

φύγετε

θέλω

να μείνω μόνος!’’

Προλαβαίνω ν’ ακούσω τους λυγμούς του

πριν αφήσει το κουμπί,

και το θυροτηλέφωνο σωπάσει.

Χτυπάω το κουδούνι.

Το κλάμα του επιστρέφει  είναι απελπισμένος.

‘‘Άκου…

Όποιος…

Όποια…

Κι αν είσαι…

Είμαι κουρασμένος.

Πεθαίνω.

Έχω καρκίνο.

Και πονάω.

Πονάω πολύ.

Οι κόρες μου

μ’ έχουν ξεχάσει

οι φίλοι μου

έχουν φύγει

κι είμαι εδώ

και περιμένω την ώρα μου να φτάσει.

Ξέρεις πως περνάει η κάθε μέρα;

Με χάπια, τόσα πολλά χάπια,

ενέσεις- δεν έχω να πληρώσω νοσοκόμα,

κι ένα πικάπ.

Το τελευταίο είναι η μόνη μου-

δεν μπορώ να βρω τη λέξη-

το κεφάλι μου έχει κουραστεί.

Βάζω εκεί τους δίσκους

που ακούγαμε με τη γυναίκα μου

και προσπαθώ να ονειρευτώ.

Κλείνω τα μάτια μου και προσπαθώ να ονειρευτώ.

Να την ονειρευτώ.

Μερικές φορές τα καταφέρνω.

Και τότε

τότε…’’

Τα δάκρυα του κρατάνε τη φωνή.

‘‘Γι αυτό παιδί μου

δεν έχει νόημα να παίζεις εδώ.

Ό,τι αστείο κι αν ψάχνεις

εδώ δεν θα το βρεις.

Καλό σου βράδυ.’’

Σιωπή.

Από το ηχείο

ξανά σιωπή.

Χτυπάω το κουδούνι.

Χτυπάω το κουδούνι.

Χτυπάω το κουδούνι.

Χτυπάω το κουδούνι.

Χτυπάω το κουδούνι.

Χτυπάω το κουδούνι.

Χτυπάω το κουδούνι.

Χτυπάω το κουδούνι.

Χτυπάω το κουδούνι.

Χτυπάω το κουδούνι.

Κι από τις βλαστήμιες του

τις κατάρες του

τις εκκλήσεις του να πεθάνει,

προσπαθώ.

Να νιώσω κάτι.